- Zo 22-7
Nadat we gisteren de avond op de boot hebben doorgebracht met wat drankjes en spelletjes hebben we onze hut omgetoverd tot slaapplek. Lekker hoog in het schip, dus geen last van stampende motoren en degelijke. We waren allemaal vroeg wakker, maar verder slaapt het redelijk.
Na een simpel ontbijtje met muffins e.d. Konden we naar de auto toe. De douane kostte de nodige tijd, en rond 8:40 reden we de poort uit.
Meteen links rijden natuurlijk. Wel verbazingwekkend dat daar niet hele grote waarschuwingsborden voor staan.
Bij een benzinepomp even gestopt en echt ontbeten. Daarna rijden we langs York verder naar de Yorkshire Dales.
De weggetjes worden steeds smaller (en leuker). Het is prachtig. Wel merken we (niet geheel onverwacht) dat de camper het moeilijk heeft op de hellingen. Ik denk dat onze gemiddelde snelheid niet boven de 50 km/u komt. Op tijd schakelen is belangrijk. Maar goed we komen overal.
Tanken doen we uiteindelijk in het leuke en ietwat toeristische plaatsje Skipton.
Rond half één komen we aan in het gehucht waar de bedachte camping zou moeten liggen. Ik zie een plekje langs de weg waar we even kunnen stoppen om de precieze plek op te zoeken.
Geen internet om te kijken, dus Arjen loopt even naar de kruidenier en dan blijkt dat we er zo ongeveer al zijn. De boerderij ligt aan de overkant van de weg.
Dus we draaien om en rijden erheen. Daar legt de boer (die zijn vrouw niet kan vinden) ons uit dat we weer mogen omdraaien en dat de camping achter de winkel is.
De camping is klein, mooi en heerlijk rustig. Net als we de camper hebben staan komt de boerin langs. “Apologies my dear, but this spot is booked”. De boer had niet goed gekeken en was lichtelijk in de stress geschoten. Never mind, ik zet hem wel ergens anders neer.
Na een eerste biertje hebben we het dorp gesponsord door mee te doen aan de “Buckend Duck Race”. Je koopt lootjes, mengt je bij de rivier onder zo’n 100 locals en kijkt onder het genot van hotdog geuren hoe 369 gele badeentjes de rivier eigenlijk niet afwillen drijven. Met wat dwang van mannen in wetsuits en vrouwen in lieslaarzen kwamen de gele vriendjes na een 20 minuten toch bij de eindstreep. Uiteraard bleek dat onze 6 eendjes niet gewonnen hadden.
Daarna zijn we in de zon bij de camper gaan zitten en hebben bedacht dat we vanavond bij de locale pub gaan eten. Eens kijken of ze plek hebben.
Qua weer: soms trek het even dicht, maar als de zon erdoor komt is het gewoon heet.
Overigens werkt internet alleen bij de brug of in de Buck Inn, waar we nu zitten te eten. Een ruim tikkie luxer als bedacht maar ach.