Na het ontbijt en het betalen van de camping lozen we alles wat we willen lozen en vullen de watertank. We zijn ruim op tijd voor de test afspraak, dus tanken we eerst maar even en rijden daarna naar het dorp. Parkeerplaatsen waar je de camper kwijt kunt zijn schaars had ik al gezien, dus had ik op voorhand Google Maps maar even uitgepluisd. Dat komt goed uit, want de eerst plek is klein en vol. Op de 2e en laatste is wel ruimte, maar we moeten even een kwartiertje lopen naar het lab. Onderweg blijkt dat mijn horloge 20 minuten achterloopt…. Het gaat net goed, maar aangekomen bij de test lokatie is het een gevalletje, da’s pech gebouw weg. Het is één grote bouwput. Vreemd, want we hebben een afspraak staan.
We zien 2 ambulance medewerkers die even pauze houden en vragen hoe en wat. In eerst instantie schiet ze meteen lichtjes in de alert modus als ze denkt dat Jara ziek is. Dat is snel opgelost, en ze geeft in het Spaans aan dat we bij de Farmacia moeten zijn, 200 meter verder.
Dus wij die kant op. Na 80 meter de Farmacia. Dicht…. Hmm. Google maps vindt er nog 2 gelukkig. De volgende is wel open en als we even buiten in de rij wachten, type ik snel in Google Translate een vraag voor wat ik wil.
Als we aan de beurt zijn blijkt de dame te beperkt engels te kunnen, dus ik leg mijn telefoon neer met de Baskische vertaling van mijn vraag. De 2 dames van de farmacia ruilen dan toch maar van plek want de ander kent wel Engels. Ze legt uit dat in tegenstelling tot Frankrijk de Spaanse farmacia’s geen testen afnemen. Alleen labs doen dat. Als ik uitleg dat we een testafspraak hadden bij het lab, maar dat het gebouw er niet meer was, gaat haar een lichtje branden en neemt ze ons mee naar buiten. 2 keer het hoekje om gebaart ze en daar zit het lab nu tijdelijk. We lopen die kant op en verdomd, we vinden gewoon het ieniemie tijdelijke labje. Stelt niks voor maar het werkt wel.
Alles wat we online al hadden ingevuld mag nog een keer op papier en Jara wordt gezellig in beide neusgaten èn haar keel getest. Lekker hoor.
We kunnen op weg, want het resultaat komt per e-mail. Ik controleer het genoteerde e-mail adres maar wel even voor de zekerheid.
We rijden naar de tolweg toe, want de kustweg hebben we al gereden en kost heel erg veel tijd. In Irun vlak voor de grens willen we nog boodschappen doen, want veel goedkoper als in Frankrijk. Dat lukt en als we klaar zijn lunchen we even op de parkeerplaats in de camper. Daarna rijden we door de stad de grens over, waarbij er uiteraard een Franse controle staat die onze pass sanitaire will zien. Niet voor niets getest dus.
We rijden over de tolweg richting Bordeaux om via wat best mooie, maar smalle en vooral slechte binnen wegen aan te komen in Hostens bij het recreatiemeer met camperplek.
De plek ligt logischerwijs tussen de dennenbomen, want we zijn in Les
Landes. Na het betalen van €12,- gaat de slagboom onhoog en kunnen we ons eigen plekje uitzoeken.
We staan direct naast het klimbos, maar om 19:00 sluit dat en wordt het heerlijk rustig. Het is een prima plekkie.