Soms wil niet iedereen hetzelfde. Vandaag wilden Jara en Arjen wandelen en Maaike en Gwen niet. Dus konden de laatste 2 uitslapen en moesten Jara en Arjen de bus van 8:15 hebben naar Fuente De. Dat is een minidorpje bestaande uit 1 hotel, een camping een parkeerterrein en het dalstation van de kabelbaan. De bus komt 2 keer per dag en opstappen is simpel. Je steekt je hand omhoog als hij eraan komt en hij stopt. Kosten voor 2 personen vervoeren over 20 km? €3,10, en dat in een luxe touringcar.

Bij de kabelbaan aangekomen kaartjes gekocht en inde nog niet zo lange rij aangesloten. Dat was maar goed ook, want even later stonden er minstns 60 man achter ons. En er passen er maar 20 in de gondel.
Boven aangekomen was het 2,93 graden en we zaten midden in de wolken. Na een kopje koffie gedronken te hebben zijn we op pad gegaan. Het pad is zo breed dat er 4 wheel drives overheen kunnen, dus het loopt makkelijk. We lopen eerst een kilometer naar boven door de natte wolken. De bergtop kunnen we niet zien. Soms kunnen we amper 5 meter ver kijken. Als we eenmaal bij een splitsing aankomen, gaat het gestaag naar beneden door de bergweides. Als we een pas naderen steekt de wind op.

De lucht wordt langzaam schoongeveegd de zon komt er een beetje bij en we zie 2 roofvogels vrij dichtbij vliegen en zweven. Ik denk iets van buizerds of arenden.
We maken de nodige foto’s en lopen verder, we moeten tenslotte nog minstens 10 kilometer. Even later als we midden op de (brede) pas zijn waait het echt hard zodat ik mijn hoed moet vasthouden. We zien een hutje waarnaast ee mooi uit de wind kunnen zitten voor een vroege lunch. Het is een schuilhutje en het is open dus we kunnen binnen op een bankje zitten.

Een klein stukje verder staan paarden te grazen en opeens zien we weer roofvogels. Eerst een stuk of 3, maar als we goed tellen zien we er 12! tegelijk. Allemaal dezelfde soort en ze komen soms echt laag over. We kunnen ze mooi fotograferen en staan echt te grnieten.
Uiteindelijk lopen we ook hier weer door. Het wordt steeds groener en we komen ook 2 herders tegen die hun koeien naar boven brengen. Even later krijgen we de keuze; een nieuw pad wat redelijk vlak naar het dalstation gaat of het oude pad volgen naar een dorpje en dan 2,5 km stijgend naar het dalstation.
We twijfelen over het nieuwe pad want het is erg smal en steil en daar hebben we slechte ervaringen mee. Dus we nemen het oude pad.



Na 250 meter zien we dat het nieuwe pad verderop veel beter wordt en keren om om dat pad toch te nemen. Het eerste stuk is idd smal maar goed te doen. Na het eerste stuk vinden we een beekje waar we lekker kunnen zitten en de meegebrachte meloen op kunnen peuzelen. Her vliegen hele mooie blauwe vlindertjes rond.
Het pad loopt nu door het bos en stijgt en dalt dat het een lieve lust is. 3,5 km kuitenbijters. Met nog 2 kilometer te gaan geeft mijn linkerknie (ik denk een kruisband of zo) duidelijk aan dat de steilere afdalinkjes niet meer gaan. Gelukkig vinden we een stok waarmee het te doen is. 2 jaar geleden in Italië gebeurde dit ook en ik vind het niet grappig. Lichte dalingen en stijgen gaat gelukkig prima, al zijn we er allebei wel klaar mee.
Na ruim 13,5 km en 3 uur en 16 minuten actieve looptijd zijn we weer op het dalstation, waar we midden in de drukte vallen en lekker wat te drinken halen.
De bus staat al te wachten maar vertrekt pas over ruim 1,5 uur. We besluiten te gaan liften. Da’s hier vrij makkelijk aangezien we aan het einde van een doodlopende weg zitten. We lioen naar de uitfang van het parkeerterrein en steken onze duim op. En spanjaard wil ons wel meenemen, maar niet ver genoeg. Die laten we schieten. 5 minuten later mogen we mee met een franse moeder en haar 2 volwassen zonen. Ze zetten ons op de camping af. Helemaal top!
Wij zijn allebei moe. Maaike en Gwen zijn naar het dorpje Potes gelopen en hebben zichzelf 2 leuke sweaters cadeau gedaan en uiteraard wat lekkers.
’s Avonds eten we in het restaurant. We wilden tapas eten, maar de keuze is vrij beperkt, dus dat doen we binnenkort wel een keer goed. Nu nemen we pasta en steak met friet en sla.
Om 10 uur maken we allemaal aanstalten om te gaan slapen of in ieder geval in bed te lezen.
Helaas slaap ik niet echt lekker omdat mijn kuiten opspelen… Conclusie ik wandel te weinig…
Knap hoor en de conclusie klopt wel denk ik Wat een drukte daar beneden. Wij kennen het alleen in de winter en dan is er nagenoeg niemand. Alleen het cafetaria was open en we hebben er in ons eentje overnacht. Volgende morgen ook helemaal alleen.