26 jan. 2005 Deuxnouds-Norges-la-Ville 243 km
27 jan. 2005 Norges-la-Ville – Remoulins 442 km
28 jan. 2005 Remoulins-Le Boulou 267 km
29 jan. 2005 Le Boulou-Barcelona 230 km
31 jan. 2005 Barcelona-Peñiscola 210 km
2 febr. 2005 Peñiscola-Fuente Alamo 427 km
3 febr. 2005 Fuente Alamo-Murcia-Isla Plana 103 km
5 febr. 2005 Isla Plana-El Playazo 155 km
7 febr. 2005 El Playazo-Catala 142 km
8 febr. 2005 Castala-Otura 168 km
9 febr. 2005 Otura-Valderrubio 55 km
10 febr. 2005 Valderrubio-Valderrubio 99 km
11 febr. 2005 Kerkhof Valderrubio v.v. 3 km
12 febr. 2005 Valderrubio-Ardales 226 km
13 febr. 2005 Ardales-Tolox 94 km
14 febr. 2005 Tolox-Gibraltar 125 km
15 febr. 2005 Gibraltar-Tarifa 55 km
16 febr. 2005 Tarifa O.-Tarifa W. 2 km
18 febr. 2005 Tarifa-Castro Marim 352 km
19 febr. 2005 Castro Marim-Pedras del Rei 69 km
23 febr. 2005 Pedras del Rei-Luz de Tavira 11 km
24 febr. 2005 Luz de Tavira-Los Santos Humosa 764 km
25 febr. 2005 Los Santos Humosa-Limendous 541 km
26 febr. 2005 Limendous-Adissan 393 km
27 febr. 2005 Adissan-Digoin 468 km
28 febr. 2005 Digoin-Deuxnouds 403 km
________
Totaal 6.047 km
========
woensdag 26 januari 2005
Dit jaar lijkt het echt of we de winter ontvluchten. Het is al een paar dagen heel koud (’t vriest ook overdag) en vooral in het noordwesten en zuidoosten van Frankrijk is veel sneeuw gevallen. We vertrokken vanmorgen iets sneller dan we gepland hadden: we moesten langs CLC in St. Dizier. Het water werkte niet en we vermoedden dat de pomp bevroren was. Bij CLC werd dat inderdaad geconstateerd. Hoewel ze hun best deden, lukte het niet om hem vóór 12.00 uur te ontdooien. We zijn dus gaan eten bij Courte Paille. Om 14.45 uur was het euvel verholpen en was er een nieuw filter geplaatst (dat was gescheurd door het ijs). Om 15.10 uur begonnen we dus echt aan onze tocht naar het zuiden. Er lag nog veel sneeuw op de velden, maar de wegen zijn allemaal schoon. Een buizerd (traag door kou) wist op het laatste nippertje onze voorruit te ontwijken. Om 17.45 uur vonden we een plekje voor de nacht op een klein industrieterrein in Norges-la-Ville, een paar kilometer vóór Dyon.
Donderdag 27 januari 2005
We hebben heerlijk geslapen onder ons nieuwe dekbed. De kachel moest wel laag aanblijven, want het vroor dat het kraakte. Dat voorkwam niet dat de afvoer vanmorgen bevroren was. Gelukkig loste dat probleem zich in de loop van de dag vanzelf op. Langs de “Route des Grand Crus” in de Bourgogne lag er sneeuw in alle wijngaarden.
Vanaf ± 11.30 uur zagen we geen sneeuw meer. De zon heeft de hele dag geschenen, maar er staat een venijnig koude wind. We besloten te overnachten bij de Pont du Gard, maar dat feest ging niet door. Betaald parkeren, slagbomen, verboden te overnachten. We liepen naar de brug, het schemerde al, we kwamen verkleumd weer terug. We reden iets verder en vonden een plek in Remoulins. Ook bij een brug, maar een moderne. Het waait zo hard, dat we de dakluiken niet open kunnen hebben.
Vrijdag 28 januari 2005
Toen we wakker werden, waaide het minder hard. Daardoor leek het ook minder koud, maar het water uit de afvoer bevroor meteen. We hadden vannacht geen kachel aan. Nadat we brood hadden gekocht bij de bakker in Remoulins, vertrokken we van onze parkeerplaats aan de Gardon. In Cres deden we de rest van de boodschappen bij een super-U en dronken ook meteen koffie. De wind begon weer toe te nemen. Bij Bouzigues lunchten we op een hoge parkeerplaats met uitzicht op het bassin de Thau en de oesterbanken. In de buurt van Beziers zag ik de eerste bloeiende mimosa en brem. De wind wakkerde aan tot stormachtig. We ontvingen aardige windstoten tegen de camper. Om 17.30 uur parkeerden we in Le Boulou op een speciale camperparkeerplaats achter het kerkhof, nadat we eerst onze lege Repsol-gasfles hadden omgeruild voor een volle. Het stormt nog steeds.
Zaterdag 29 januari 2005
Nog steeds die harde koude wind, maar de zon scheen weer. Nadat we water hadden getankt en de WC geleegd vertrokken we om 9.35 uur uit Le Boulou. Achter de ruit in de auto maakte de zon het al gauw warm. We volgden de N II via Girona naar Barcelona. Ik zag spaanse margrieten en bougainville in bloei. We hadden gedacht, dat we heel makkelijk een camping tussen Barcelona en Casteldeffels aan de C-31 zouden kunnen vinden. Niets was minder waar. We hebben minstens een uur heen en weer gereden, maar vonden hem niet. Uiteindelijk kwamen we terecht op camping La Estrella del Mar. We willen bij een grote stad liever niet wild kamperen. We lunchten dus op Spaanse tijd: 15.00 uur! Om 16.30 uur stapten we in bus L95 richting Barcelona (bus stopt voor de camping aan de overkant van de weg). We stapten uit op de Pl. De Catalunya en slenterden wat rond. Door een leuke markthal. Na verloop van tijd liepen we met alle Spanjaarden over de Ramblas. De temperatuur was 10°C en de wind was weg; heel goed te doen dus. We liepen via het plein met het standbeeld van Columbus naar de Ramblas del Mar. Een heel groot, nieuw complex dat in zee gebouwd is. Terug op de Ramblas dronken we in en café lekkere warme chocolademelk en liepen terug naar de bushalte. We waren om 20.30 uur weer terug en aten dus weer op Spaanse tijd.
Zondag 30 januari 2005
Vannacht was het koud en toen we om 9.30 uur op de bus stonden te wachten was het maar 3°C, maar de zon scheen. De rest van de dag was het lekker in de zon: 15°C. We bekeken eerst het Picasso museum en daarna reden we met de metro naar de Sagrada Familia. Wat een enorm bouwwerk en heel bijzonder. De zon scheen prachtig door de paar al geplaatste oranje en blauwe ramen.
We lunchten bijzonder lekker in een pizzeria (geen pizza). Vervolgens stapten we weer in de metro en reden naar het park Güell. Erg leuk om te zien, al die bijzondere vormen, die Gaudi heeft gebruikt voor de huizen en het park. Terug met de metro naar het Pl. De Catalunya. We dronken koffie op de Ramblas, waar we vervolgens overheen slenterden. Om 18.30 uur zaten we in de bus.
De chauffeur had beloofd ons te waarschuwen als we bij de camping waren. Maar helaas, dat vergat hij. We moesten helemaal mee naar z’n keerpunt in Casteldefells. Hij vroeg of we koffie wilden. Hij reed naar een café-restaurant, waar we dus koffie dronken. Daarna dezelfde route weer terug. Het was een enorm eind. We stapten pas om 20.00 uur uit bij de camping, maar het was wel een grappig avontuur.
Maandag 31 januari 2005
Mooi weer toen we opstonden. Het douchegebouw was ijskoud, maar het water gelukkig lekker warm. Om 10.15 uur vertrokken we en volgden we de C-31, die met veel bochten omhoog kroop hoog boven de zee. We zagen de eerste sinaasappelbomen en bloeiende amandelbomen. Bij de koffiestop gingen de truien uit; ’t was warm achter het glas. We probeerden een plek aan het strand te vinden en parkeerden bij de haven van Peñiscola (parkeerschijf). Er kwam juist een man folders uitdelen van een Aire de Service 4,5 km verderop. Daar zijn we dus heen gereden. We staan er met nog zo’n 15 andere campers 130 m. van zee. Het was zulk lekker weer, dat we buiten thee dronken. We maakten vast aardappelen en groente schoon en liepen toen langs de boulevard in de hoop een winkel te vinden. Helaas alle winkels en restaurants waren potdicht. Om 18.00 uur waren we weer terug bij de camper zonder brood.
Dinsdag 1 februari 2005
Heel mooi weer vandaag. We maakten er een rustige dag van. We dronken buiten koffie en liepen daarna langs de boulevard naar Benicarlo om boodschappen te doen. Toen we terugkwamen was het lunchtijd. Ook weer buiten. En de rest van de middag zaten we in de zon te lezen.
Woensdag 2 februari 2005
Al weer mooi weer. Nadat we water hadden gevuld en geleegd vertrokken we om 10.00 uur richting het kasteel van Peñiscola. Dat is een middeleeuws niet al te groot kasteel op een schiereiland in de Middellandse Zee. Er heeft nog een paus (schisma van Avignon) “Papa Luna” verbleven. We kochten in een van de oude straatjes een cadeautje voor Gwen en liepen terug naar de camper om koffie te drinken.
Om 12.00 uur reden we verder (o.a. langs Valencia) en we vonden pas om 14.20 uur en plek om te lunchen. Daarna trokken we verder zuidwaarts langs Murcia. Het werd echter te laat om de kust te bereiken. We reden het laatste stuk over heel kleine wegen en kwamen een enorme schaapskudde tegen. In Fuente Alamo stopten we bij de supermarkt en parkeerden er aan de zijkant van het gebouw. We deden er meteen boodschappen en besloten de nacht hier door te brengen.
Donderdag 3 februari 2005
Gisteravond deed de kachel het ineens niet meer. De ontsteking weigerde. We keken in het serviceboekje en vonden een trumadealer in Murcia. We reden er gelukkig zonder al te veel moeite heen. We werden meteen geholpen. De elektronische ontsteking wordt in Spanje niet gebruikt. Er zit nu dus een handmatige (met batterijen) op met als consequentie dat de trumavent niet gebruikt kan worden. Maar “beter iets dan niets”. Kosten € 100,00. Hopen dat voor garantie terug te krijgen. Het was vanmorgen eerst heel mistig, maar dat duurde gelukkig niet echt lang. We reden van Murcia weer terug naar Fuente Alamo en vandaar door een prachtig berggebied, waar we aten met uitzicht op de bloeiende amandelbomen in het dal, naar Isla Plana. Daar staan we nu op een soort “kaap” boven de zee.
We wandelden een eind richting dorp en langs het strand weer terug. We waren vergeten de koelkast op gas te zetten, maar toen we dat wel wilden doen, deed ook die het opeens niet meer. Het lijkt wel of het spookt. Ook die ontsteking werkt niet meer. De rest van de middag zaten we heerlijk achter de camper in de zon met uitzicht op zee. Het is hier “Europa”: op een rij een Engelsman, een Fransman, een Nederlander, een Belg en een Duitser.
Vrijdag 4 februari 2005
Een beetje ander weer vandaag. Vanmorgen was het bewolkt, maar niet koud. We liepen naar Pto. Mazaron om brood te kopen. Dat was drie kwartier ver. We dronken een kop koffie aan de boulevard en liepen daarna langs het strand terug. Toen we zaten te eten begon het te spetteren, maar het bleef bij een klein buitje. De rest van de middag bleven we binnen lezen, kaarten, breien. Nico’s been vindt lange wandelingen niet fijn.
Zaterdag 5 februari 2005
Vannacht heeft het hard geregend en toen we opstonden was het bewolkt. Dat leverde wel en schitterende zilveren streep op zee tegen de rotsen op. Om 10.00 uur vertokken we van onze “kaap”, deden boodschappen in Pto Mazaron en reden met af en toe kleine en wat grotere regenbuien door een schitterend berggebied vlak langs de kust. We aten bij een baai (voorbij Aguillas), waar we een stukje van een GR-wandeling maakten. We vonden wat oude uithollingen in de rotsen, die vroeger woningen geweest moeten zijn. We reden verder door een gebied met donkergrijze, wat trieste bergen, maar kwamen daarna weer in een opener berggebied. De enige beesten die we tegenkwamen waren geiten en schapen. We stopten bij de vuurtoren van Roldan, waar ook de resten van een oude verdedigingstoren stonden. Daarna reden we het Parque de Gabo di Gata-Nijar binnen. Daar staan we nu aan een prachtige baai om te overnachten.
Zondag 6 februari 2005
Prachtig weer toen we opstonden. We ontbeten buiten met uitzicht op zee.
Na de koffie trokken we onze wandelschoenen aan, maar dat was pech: het begon te regenen en het onweerde ook een beetje. We lunchten dus binnen. Om 14.30 uur vertrokken we toch voor de wandeling (’t was weer droog). Er liep een schitterend pad hoog boven de zee langs de kust. We zagen mooie leeuweriken rondscharrelen. Om 16.15 uur waren we weer terug en konden de stoelen naar buiten. We dronken thee en genoten van de zon tot 17.30 uur. Als de zon achter de bergen verdwijnt is het buiten te koud om te blijven zitten.
Maandag 7 februari 2005
Beetje rare dag vandaag. Vannacht was het gaan waaien en toen we om 9.30 uur van ons strand vertrokken begon het te regenen. We reden over heel smalle wegen door het natuurpark Gabo de Gata. Heel mooi. We gingen richting Almeria, omdat daar een dealer van Dometic (om de koelkast te repareren) zou zitten. We kwamen om 10.30 uur in een onweersbui terecht. Het hagelde zo hard en zo veel en zulke grote hagelstenen (zo groot als eieren!) dat het verkeer helemaal stopte. In Almeria stad was het een enorme puinhoop. Er was zoveel hagel gevallen, dat het leek alsof er 3 of 4 cm. sneeuw lag. Het verkeer liep volledig vast, we hebben minstens 10 ambulances en 5 brandweerwagens gezien en gehoord, die er ook bijna niet doorkonden.
Tot overmaat van ramp bleek de bedoelde firma niet meer op het aangegeven adres (in een heel smalle straat) te zitten. De schoenmaker gaf ons een adres op en industrie terrein. Dat terrein hebben we na een keer of vier vragen, gevonden. De laatste keer dat ik uitstapte moest ik net als iedereen door een beek van snelstromend water om op de stoep te komen. Drijfnatte schoenen, sokken, voeten en broekspijpen dus. De man in de winkel, waar ik het vroeg, pleegde een paar telefoontjes voor me, maar we kwamen niet verder. Om 14.00 uur lunchten we op het industrieterrein en om 14.30 uur vervolgden we onze weg richting Alpajuras. Om 15.30 uur zagen we op een thermometer dat het 16,5°C was; het was inmiddels ook droog. We deden boodschappen in Berja en stopten om 17.00 uur in Castala bij een soort aangelegd vrijetijdspark en/of natuurpark met heel veel picknickbanken en uitzicht op de bergen. Vanmorgen om 11.30 uur belde Aki om te zeggen, dat ze niet eerder dan zaterdag of zondag kunnen vertrekken uit Frankrijk. Onze gezamenlijke vakantie al dit jaar dus erg kort zijn.
Dinsdag 8 februari 2005
Vannacht heeft het gegoten en vanmorgen weigerde ook de boiler aan te slaan. Dat wordt wel een beetje veel: 3 apparaten kapot. Het dichtstbijzijnde dealeradres ligt iets ten zuiden van Granada. Om 9.15 uur vertrokken we en namen de N-340 langs de kust met uitzicht op al die lelijke plastic “kassen”. We hebben nog nooit zoveel plastic gezien. Velden wol. Toen we het binnenland inreden, werd het beter. Hoge rotsen en sneeuw op de toppen van de Sierre Nevada. Om 12.15 uur stopten we bij Caravannes Auto Star in Otura. Daar werden we bijzonder aardig ontvangen. Er was iemand, die Engels en Frans sprak, dat maakte het een stuk makkelijker. De technische man werd erbij gehaald. Er werd gekeken of het betreffende onderdeel in voorraad was en er werd met Truma gebeld i.v.m. de garantie. Morgenochtend kunnen ze hem repareren. We mochten de camper langs het hek laten staan, terwijl wij met de bus naar Granada reden. Ze wilden niet dat we daar ’s nachts ook bleven staan, we moesten binnen het hek gaan staan. De nachtwaker werd aan ons voorgesteld, als er iets zou zijn moesten we maar even aankloppen. In Granada hebben we cadeautjes voor de meiden en voor Renée en Simone gekocht en voor Jara een malle carnavalshoed. We dronken wat op de Plaza Nueva en besloten even over zessen te eten op de Plaza Bib-Rambla. We moesten met de bus van 19.30 uur weer terug om op tijd bij het caravanbedrijf te zijn. We aten heerlijk, maar hadden helaas geen tijd voor het dessert.
Woensdag 9 februari 2005
Vannacht heeft het gevroren. Om 9.00 uur reden we de camper naar de werkplaats en kon de monteur beginnen aan het demonteren van de boiler. We keken wat, liepen wat rond, zaten even bij het kantoor, gingen weer terug naar de werkplaats, warmden ons een beetje op in de zon. Om 12.30 uur was de klus geklaard en betaalden we € 103,95 (garantie?) Om 13.00 uur reden we weg uit Otura over de rondweg van Granada. Toen we daar af waren vonden we en plek om te lunchen in Láchar. De zon scheen, maar er stond een frisse wind. Om 15.15 uur stonden we in Valderrubio voor de deur bij de dealer van de koelkast. Hij kon ons helaas niet meteen helpen. Morgenochtend om 9.00 uur. Hij vroeg ons telefoonnummer voor het geval hij nog een gaatje vond vandaag om 19.00 of 20.00 uur. Dat is dus niet gelukt. We dronken thee en liepen later het dorp in. Allemaal heel recht straten, wat kleine winkels, huizen allemaal dicht. Maar vanavond tussen 19.00 en 21.00 uur was het in “onze straat” een drukte van jewelste met auto’s, brommers e.d.
Donderdag 10 februari 2005
Precies om 9.00 uur was de monteur aanwezig. Na twee uur sleutelen bleek de printplaat kapot te zijn. Hij heeft die besteld in Madrid. Morgen om 10.00 uur wordt die gebracht. We vertrokken om 11.15 uur uit Valderrubio voor een rondrit in de omgeving. Het werd steeds mooier weer. We lunchten buiten in een olijfboomgaard en bleven lekker in de zon genieten.
Om 15.00 uur stapten we weer in en reden verder door een prachtig berglandschap vol met olijfboomgaarden. Er staken twee kwartels de weg over. We reden door een leuk wit dorp met heel smalle steile straten (Montefrio). We bleven nog ergens kijken naar het verwerken van de olijven. Ze worden, net als bij ons de mirabellen, op een soort zeilen geoogst en dan naar de fabriek gebracht. Daar gaat alles op lopende banden, die blaadjes, takjes en stenen scheiden van de olijven.
Om 17.00 uur vonden we een rustige plek aan de rand van een olijfboomgaard naast het kerkhof van Valderrubio. We hadden een schitterend uitzicht op Granada en de Sierra Nevada. We hebben de restjes van ons diner buiten gezet voor een magere zwerfhond, die hier rondloopt.
Vrijdag 11 februari 2005
Het heeft hard gevroren vannacht. De hond had z’n portie opgegeten en wachtte hoopvol op meer. We gaven hem de resten van ons brood, die hij lekker in de zon oppeuzelde. Om 10.00 uur stonden we weer bij de monteur van Dometic voor de deur. Hij kwam om 10.20 uur, maar had nog geen onderdelen. Hij belde naar Madrid en naar het transportbedrijf. Eindelijk om 12.00 uur arriveerde het pakket. Maar ook met de nieuwe onderdelen werkte het niet. Alles werd zeer grondig nagekeken en gecontroleerd. Hij telefoneerde weer met Electrolux in Madrid en besloot om 15.00 uur, dat we eerst moesten eten. Om 16.30 uur zou hij er weer zijn. Hij bracht ons met z’n auto naar een restaurant, waar we heel lekker en goedkoop aten. Vissoep, kip met gebakken aardappelen en knoflooksaus, flan en koffie en daarbij een lekkere Rioja voor € 20,00. 16.30 uur terug bij de werkplaats. Uiteindelijk vond hij na nog veel meer meten, dat de accu niet sterk genoeg is en de bekabeling te dun. Hij wilde eventueel een noodverbinding maken direct naar de auto-accu, maar dat hebben we maar niet gedaan. We kregen een uitgebreid garantierapport voor electrolux en een rekening van € 214,63. Om 18.00 uur vertrokken we weer naar ons plekje bij het kerkhof. Morgen vertrekken we richting Sierra de Ronda. Daar zoeken we eerst een camping op, zodat we kunnen douchen, want de boiler heeft het ook weer opgegeven!
Zaterdag 12 februari 2005
Prachtig weer toen we wakker werden. “Onze hond” liep al weer vol verwachting te kijken Hij kreeg dus brood en water. Om 9.30 uur vertrokken we. We stopten bij de supermarkt in Valderrubio; achter ons werd getoeterd. Dat was de monteur van de koelkast, die ons groette. We reden over kleine wegen door een schitterend landschap. Er waren plekken, waar nog sneeuw langs de weg lag. We dronken koffie op een prachtige plek “El Navazo” aan weg A 335 op km. 80. Dat is een prachtige plaats om te overnachten. Er was ook een gemarkeerde wandeling. Op een ogenblik kwamen we onderweg een man op een ezel tegen.
We lunchten heel hoog in de bergen bij El Torcal. Kale, verweerde rotsen, waar een kudde schapen rondscharrelde. Om 15.30 uur parkeerden we op camping Parque Ardales en realiseerden we ons dat dat vlak bij de “kaap” is, waar we een paar jaar geleden stonden. En ook vlak bij het restaurant waar Nico toen een lamsschouder at. De douche viel wat tegen, weinig en niet al te warm water. We dronken buiten thee en deden een kleine was.
Zondag 13 februari 2005
Heel erg mooi weer vandaag. We betaalden de camping en reden naar de “kaap”, waar we drie jaar geleden hadden gestaan. Het uitzicht was nog net zo mooi als toen, maar verder was het er erg vies. We zetten de stoelen buiten, trokken korte broeken aan en dronken koffie in de warme zon. Om 12.45 uur reden we naar Restaurante El Mirador (van Nico’s lamsschouder) om te gaan eten. Er was een serveerster, die Frans sprak. Het werd terwijl we er zaten erg druk. Het was dan ook een hele toer om na afloop de camper tussen alle geparkeerde auto’s door te krijgen: 1 cm. aan elke kant, maar het lukte. Om 15.00 uur zaten we weer in de camper en reden door een prachtig berggebied (over een heel slechte weg tussen Serrato en El Burgo) naar Tolox.
Ik had gedacht, dat dat een goede plaats was als toegang tot het Parque Nacional de Las Nieves. We liepen eerst het witte stadje door (allemaal steile straatjes) en reden daarna de weg die stond aangegeven, omhoog de bergen in. Nergens een toegang te vinden. We keerden en parkeerden bij een leuke stenen picknickplaats halverwege boven Tolox om de nacht door te brengen. Wandelen zit er dus hier niet in. We dronken buiten en aperitief en genoten van het mooie uitzicht.
Maandag 14 februari 2005
Vannacht heeft het heel erg hard gewaaid. Zo hard, dat we de dakluiken dicht moesten doen. We vertrokken om 10.00 uur met prachtig weer, maar nog steeds veel wind. We reden langs de volgebouwde kust bij Marbella, deden boodschappen en dronken koffie in Estepona. We aten op een parkeerplaats bij Sotogrande, waar we naar de jachthaven liepen. Wat een luxe en het waaide nog steeds heel erg hard. We konden het strand niet op omdat het zand je aan alle kanten langs de oren vloog. Om 14.45 uur parkeerden we in Gibraltar op het terrein van de supermarkt (op aanwijzing van de dame van het toeristenbureau bij de grens).
We liepen naar het centrum en stapten in een excursiebusje om een rondrit door de steile en heel smalle eenrichtingsverkeerstraatjes en over de rots te maken. We fotografeerden natuurlijk de apen. Daarna liepen we weer door het centrum en dronken in een pub warme chocola. Om 17.50 uur zaten we in de camper en kwamen toen in een file terecht met allemaal auto’s, die de grens weer over wilden. Er is nog paspoort- en douanecontrole. Na een half uur vonden we een plek voor de nacht net over de grens van Gibraltar onder de rots, naast de landingsbaan. We liepen nog even naar zee om uit te waaien voordat we eten gingen koken.
Dinsdag 15 februari 2005
Heel mooi weer vandaag. Het is alleen vanmiddag weer harder gaan waaien. We reden vanmorgen van Gibraltar naar het zuidelijkste punt van Europa bij Tarifa. We vonden een plek aan het strand bij de haven en de vuurtoren. Achter ons en iets hoger staat en oud Moors kasteel. We dronken koffie buiten in de zon en liepen daarna richting fort en vuurtoren. We mochten er niet in, het is nu militair gebied. De straat van Gibraltar is hier maar 13 km breed. We kijken uit ons raam naar Marokko. We lunchten ook buiten. Om 14.15 uur begonnen we aan een strandwandeling. Er waren heel veel kitesurfers op en langs het strand. Om 16.35 uur waren we, uitgewaaid weer terug.
Woensdag 16 februari 2005
Om 8.00 uur vanmorgen werd er op alle campers geklopt. Guardia Civil: vertrekken binnen 10 minuten of een boete van € 60,00. Hoewel ze vergeten waren bij ons te kloppen zijn we toch maar, net als alle anderen, vertrokken. Even buiten Tarifa stopten we langs een landweg om ons te wassen en te ontbijten. Een uur later reden we terug naar Tarifa om de stad te bekijken en boodschappen te doen. We dronken koffie op een terras in de zon en liepen binnen bij het toeristenbureau. Daarna door de toegangspoort het oude, moorse deel van de stad in. Heel smalle stegen en straatjes, witte huizen, piepkleine winkeltjes. Daarna bezochten we het kasteel van Guzman de Goede uit 960 AC. We deden boodschappen en waren om 13.15 uur terug bij de camper voor de lunch. We reden hem eerst naar een echte parkeerplaats aan het strand. Daarna maakten we er een rustige middag van. Het was prachtig weer, maar het waaide iets te hard om buiten te zitten. We zetten dus het raam wijd open. Ik maakte een overzicht van al onze rampspoed voor CLC en aan het eind van de middag liepen we de boulevard nog even op en neer.
Donderdag 17 februari 2005
Alweer mooi weer, maar af en toe een frisse wind. We deden eerst boodschappen en dronken daarna buiten koffie. Om 11.30 uur belde Theo, ze waren in Tarifa, maar konden ons niet vinden. Nico liep richting weg met de telefoon en na enig heen en weer bellen, wist hij waar ze waren en is daar heen gelopen.
Tegen 12.30 uur waren ze hier en kletsten we gezellig bij. Daarna lunchten we bij Aki en Theo in de camper. Ze wilden daarna even rusten (hadden vanaf maandag alleen maar heel veel gereden om hier te komen). Tegen vijven liepen we over het strand naar de haven en vervolgens door het oude centrum. We dronken wat op een terras en liepen daarna naar de supermarkt. Terug bij de campers een aperitief bij Aki en Theo en vervolgens kookte ik een bamimaaltijd. Voor we het wisten was het 23.30 uur.
Vrijdag 18 februari 2005
Vannacht heeft het weer heel hard gewaaid en het was vanmorgen bewolkt. Overleg leidde tot vertrek naar de Algarve om 11.00 uur. We tankten, wisselden de gasfles, namen water in en reden richting Cadiz. Tijdens de koffiepauze werd ook de WC nog geleegd en zo konden we er voorlopig weer tegen. We lunchten in Jerez op de parkeerplaats van Carrefour en reden daarna langs alle grote sherryhuizen. Om 16.00 uur zagen we de eerste ooievaar van deze vakantie. Tijdens de theepauze besloten we voor vandaag niet verder te rijden dan tot Castro Marim net over de Spaans-Portugeese grens. We staan er nu op een gezellig groot plein met uitzicht op het verlichte kasteel (ruïne).
Zaterdag 19 februari 2005
We zaten nog te ontbijten toen er op de deur werd geklopt. Politie met een vriendelijk verzoek of we het plein wilden vrijmaken: ze hadden het nodig voor een course. We verzetten dus de campers en vervolgden ons ontbijt. We vertrokken om 10.00 uur, maar dat bleek later 9.00 uur te zijn. We waren vergeten, dat het in Portugal een uur vroeger is. We waren nog maar net onderweg toen we al drie ooievaars in een weiland zagen.
We reden door naar Olhão om boodschappen te doen en daarna naar Pedras del Rei. Er staan erg veel campers, maar we vonden nog een plekje. We dronken buiten koffie en we besloten om de vis en het vlees tussen de middag op de nieuwe bakplaat van Theo te bakken. Na een gezellige maaltijd hielden we een siesta in de zon. We dronken thee en liepen daarna naar Santa Luzia. Toen we terugliepen werd het al donker.
Zondag 20 februari 2005
Een heel leuke dag vandaag. De zon scheen alweer toen we opstonden. Na het ontbijt begonnen we aan een wandeling over een soort pad langs het getijdengebied. Prachtige kleuren, heel veel vogels, mooie vergezichten. Af en toe moesten we over een min of meer brede watergeul. Op een ogenblik sprong Nico naar de overkant, maar daar konden we niet verder en hij kon heel moeilijk meer terug. Na verloop van tijd lukte het hem met behulp van een paar stokken, die hij had gevonden. We dronken koffie op een steiger, die twee bankjes had. We kwamen bij een huis, waar net een auto wegreed. We vroegen of er een restaurant in de buurt was. We begrepen dat we links en daarna rechtsaf moesten ± 1,5 km. verder. Wat we hoopten werd waar, het was het restaurantje waar we een aantal jaren geleden met Truus en Ton gegeten hadden. We hebben er ongelooflijk lekker en gezellig gegeten. Om een uur of drie begonnen we opgewekt en een beetje baldadig aan de terugweg. Nico vond onderweg een plank met een touw eraan, die mee moest voor over de geulen. Bij de eerste de beste geul wilde ik er overheen lopen, maar hij brak meteen in tweeën en ik had natte voeten. We hebben erg gelachen. Thuis hielden we een uitgebreide siësta, Het restaurant was is Arroteia de B.xe
Maandag 21 februari 2005
Nadat we buiten koffie hadden gedronken, vertrokken we om 11.00 uur voor een wandeling over het strand. We liepen langs het treintje en wandelden over het strand richting Tavira. Het was heerlijk warm in de zon. We lunchten terwijl we tegen een duintje zaten. Toen we daarna verder liepen kwamen er wolken opzetten en werd het frisser. We moesten onze jacks erbij aantrekken. Om 15.30 uur waren we terug en dronken toch buiten thee in de luwte van de campers. We zochten en vonden daarna de supermarkt van Pedras del Rei. We dronken daarna een aperitief bij ons in de camper, terwijl we “golf” speelden. We aten daardoor laat. Daarna nog wat lezen en zoals elke avond de kachel weer aan.
Dinsdag 22 februari 2005
Het was zulk lekker weer, dat we buiten ontbeten. Na de koffie liepen we naar Santa Luzia om een slager te zoeken. We kochten vlees voor de barbecue. Theo vond een plek tegenover de campers uit de wind. We bleven tot 17.00 uur buiten. Elke middag steekt de wind hier op en verdwijnt de zon achter de wolken. We dronken thee binnen en daarna speelden we weer “golf”. Na afloop bakten we pannenkoeken en daarna ging ik meteen naar bed. Ik rilde van de koorts.
Woensdag 23 februari 2005
Beetje bewolkt vandaag, maar niet koud. De koorts is weg, maar vanmorgen zat er nog een soort knoop in m’n maag. We dronken koffie en liepen daarna naar de supermarkt van Pedras del Rei. Aki en Theo wandelden naar het strand. Na de lunch ben ik toch maar even op bed gaan liggen. Daarna dronken we thee en om 17.30 uur vertrokken we via Luz de Tavira, waar we tankten en water innamen, naar ons restaurantje aan de Lagune. We waren te vroeg en dus speelden we nog een keer “golf” met z’n vieren. We aten weer heerlijk en namen een toetje, waarvan we geen idee hadden wat het was. Lekker. Navraag leerde, dat het gemaakt was van vruchten die net als amandelen aan bomen groeien. Langwerpig, droog, zwart. Ik veronderstel dat het vruchten van de Johannesbroodboom zijn. We waren om 22.30 uur weer in de camper en reden naar een mooie plek 1 km verderop.
Donderdag 24 februari 2005
Vanmorgen namen we om 7.30 uur in het donker afscheid van Aki en Theo. De zon kwam prachtig op boven de lagune. We hebben vandaag een heel eind gereden. Het weer was wat je noemt wisselend: zon, mist, bewolking, zon. We zagen op een moment heel veel ooievaarsnesten op elektriciteitsmasten, soms wel 5 onder elkaar op één mast. Af en toe zagen we ook een ooievaar vliegen.
Het landschap was net zo wisselend als het weer: mooi, bergachtig, heuvelachtig gebied of heel grote boomgaarden met kurkeiken. Soms was de aarde rood, soms geel of bruin. We reden ook een tijd door een heuvelachtig gebied zonder een enkele boom of struik. Toen we in de buurt van Madrid kwamen lag er nog sneeuw langs de weg en op sommige daken. Om 17.15 uur zijn we gestopt in Los Santos de la Humosa, een plaatsje bovenop en berg, waar de kerk nog weer bovenuit torent. We staan tegenover het Plaza de Torres, met uitzicht op het dal. Nadat we thee gedronken hadden liepen we een rondje (3/4 uur) dorp. Steile, smalle straten en trappen.
Vrijdag 25 februari 2005
Vannacht was het -10°C. De hele dag heeft de zon geschenen, maar het bleef vanmorgen onder nul en vanmiddag rond het vriespunt. We hebben veel sneeuw gezien vandaag, maar de wegen waren allemaal schoon. Op de Meseta de Muela stonden honderden windmolens te draaien. Het stuk door de Pyreneeën na Huesca was erg mooi. Toen we bij de Pto de Mon Repos zaten te eten vielen er een paar sneeuwvlokken. Aan de franse kant van de tunnel de Somport lag nog veel meer sneeuw. Om 16.00 uur waren we in Tarbes en belden we Suzan. Ze was thuis en ontving ons heel gezellig. We moesten blijven eten. Cyrille kwam om 18.00 uur thuis van een zakenreis naar Duitsland. Noëmie wist niet of Nico haar opa was of niet (hij lijkt te veel op Huub). Om 23.00 uur gingen we naar de camper terug, hoewel Suzan ons bij hen wilde laten slapen.
Zaterdag 26 februari 2005
Noëmie was helemaal blij toen ze ons vanmorgen weer zag. We wachtten op de croissant, die de vader van Cyrille (die met z’n vriendin kwam om de hond op te halen) mee zou brengen. Ons ontbijt bestond uit een croissant en een kop thee. Nadat we dat gegeten hadden wilden ze allemaal de camper bekijken en daarna vertrokken we (10.15 uur). We deden een paar boodschappen, kochten wat bij de koffie en dronken die ook maar meteen op de parking van Leclerc. Vannacht heeft het nog gevroren, maar vandaag overdag wezen de thermometers 10°C en 11,5° aan. De zon scheen ook de meeste tijd. Er stak ook nog een ree zomaar de weg over.
Tot 14.45 uur hadden we nog sneeuw langs de weg en op de velden en de bergen. Daarna hield het op en reden we door een groen golvend landschap. Om 17.00 uur was het bij Carcassonne nog 8,5°C, maar daarna koelde het weer af. Om 18.30 uur zochten we een plekje voor de nacht in Adissan. We staan op een mooi plekje aan het begin van het stadje, bij een leuk parkje.
Zondag 27 februari 2005
Zon en wind vanmorgen. Om 11.00 uur reden we over het nieuwe viaduct in de A 75 bij Millau. Daarna hebben we de hele dag tussen de sneeuw gereden. We dachten eerst dat dat kwam omdat de A-75 hoog ligt; tussen de 500-900 m., maar het lijkt er op dat in heel Frankrijk sneeuw is gevallen. Af en toe viel er ook sneeuw. Gelukkig zijn de wegen, op af en toe een klein stukje na, schoon.
Het raadsel van onze niet werkende apparaten wordt steeds groter; onderweg hoorden we opeens een vreemd geluid. Dat bleek de koelkast te zijn op 12V. Nu werkt hij dus niet meer op 12V, maar wel weer op gas. De boiler lijkt het ook weer te doen. Een rare elektrische storing of kortsluiting dus. Om 18.45 uur zijn we gestopt op een parkeerplaats in Digoin. Er moet ook een aire de service zijn, maar die konden we niet vinden. Er ligt hier we wat sneeuw, maar het is nu droog.
Maandag 28 februari 2005
Het heeft weer hard gevroren vannacht. Om 9.15 uur was het nog –6°C. Onderweg veranderde de situatie van de apparaten nog een keer. Geen geratel meer, en niets doet het nog op gas. Om 14.45 uur waren we in St. Dizier. We hadden geluk: de directeur van CLC was op de receptie. Die hoorde ons hele verhaal hoofdschuddend aan en begreep dat we helemaal niet blij waren. Hij gaf ons een cheque voor het grootste deel van de onkosten. De rest komt later als de precieze oorzaak bekend is. Om 17.45 uur waren we weer thuis en zaten we weer midden in de winter, die we eind januari ontvlucht waren.