14 febr. 1999 Deuxnouds-Mazerier 488 km
15 febr. 1999 Mazerier-Valros 389 km
16 febr. 1999 Valros-Cunit 393 km
17 febr. 1999 Cunit-Crevillente 528 km
20 febr. 1999 Crevillente-Torre de la Horredada 50 km
22 febr. 1999 Torre de la Horredada-Portus 64 km
23 febr. 1999 Portus-Isla Plana 29 km
26 febr. 1999 Isla Plana-San José 186 km
28 febr. 1999 San José-Peligros (Granada) 200 km
3 maart 1999 Granada-Embalse Los Bermejales 50 km
5 maart 1999 Embalse Los Bermejales-Alora 172 km
6 maart 1999 Alora-Yunquera 40 km
8 maart 1999 Yunquera-Olhão 391 km
11 maart 1999 Olhão-Aljezur 159 km
12 maart 1999 Aljezur-Lisboa 269 km
13 maart 1999 Lisboa-Salamanca 525 km
15 maart 1999 Salamanca-Urrugne 488 km
16 maart 1999 Urrugne-St. Leonard 459 km
17 maart 1999 St. Leonard-Clamency 337 km
18 maart 1999 Clamency-Deuxnouds aux Bois 326 km
________ Auto + caravan 5.543 km
Auto alleen 298 km
__ _________
Totaal 5.8451 km
=========
Zondag 14 februari 1999
We zitten weer in de caravan en genieten van onze koffie. ’t Is 20.30 uur. Vanmorgen om acht uur zijn we met Aki en Theo uit St. Mihiel vertrokken voor onze “jaarlijkse” trip naar het zuiden. Het was de hele dag droog, vriezend weer. Overal lag nog sneeuw op de daken en de weilanden. In de caravan was het maar 1° de hele dag, daarom hebben we onze pauzes steeds in de camper van Theo en Aki doorgebracht. We staan in een klein plaatsje Mazerier aan weg D-216 (± 30 km voor Clermont-Ferrand) langs de muur van het kerkhof. Lekker rustig.
Maandag 15 februari 1999
Grote verrassing vanmorgen toen we naar buiten keken. Het sneeuwde. Alles was wit. Dat was vooral het eerst uur een beetje een probleem. De sneeuwploegen waren nog bezig met strooien, maar ondertussen sneeuwde het aardig door. We reden niet harder dan 40 km per uur.
Na de koffie werd het beter, het was -2°C, maar de weg was voor het grootste deel schoon. Na de lunch op parkeerplaats La Lozère werd het landschap bergachtig en we namen zelfs een colletje van 1121 m. Er was veel minder sneeuw, maar tegen de rotsen hingen schitterende ijswatervallen. Pas na de theepauze om een uur of vijf werd het beter weer en zagen we geen sneeuw meer. De eerste cipressen en amandelbomen werden gesignaleerd. Dat ziet er dus goed uit. We staan nu op een parkeerplaatsje in het dorp Valros achter een vrachtwagen vóór het huis van de vrachtwagenchauffeur.
Dinsdag 16 februari 1999
‘t Was mooi droog weer toen we opstonden vanmorgen. We hebben eerst brood gekocht en een postzegel in Valros voor we vertrokken. We reden door een prachtig landschap met wijnstokken, cipressen, amandelbomen, brem, platanen en mimosa. We hebben zelfs buiten op een bankje geluncht, heerlijk in de zon. We reden zonder problemen om Barcelona heen deze reis, maar daarna begonnen de problemen. We hebben bijna twee uur rondgereden om een camping te zoeken bij Barcelona. Zonder succes, allemaal gesloten of niet te vinden. Daarom hebben we besloten Barcelona maar over te slaan en verder te reizen. We zijn aangeland in Cunit en staan in een straat waar aan één kant huizen staan. Een aardige vrouw vond het geen enkel probleem als we daar stonden en vulde zelfs onze watertank.
Woensdag 17 februari 1999
Mooi zonnig weer toen we opstonden. We reden naar een benzinestation, waar we ook brood kochten en vertrokken daarna zuidwaarts. Eerst reden we over een prachtige weg met voor ons de bergen en links en rechts veel cipressen, palmen, dennen, witte huizen en sinaasappelbomen. Iets later hadden we heel harde wind, maar dat duurde gelukkig niet al te lang. We zagen nu ook agaven langs de weg en enorme sinaasappelplantages met daartussen veldjes met bloeiende amandelbomen. Wat verder lag er een lila gloed over het landschap door de vele bloeiende amandelbomen. We hebben ze nog nooit zo mooi gezien. Na de lunch reden we over de snelweg langs de kust van Valencia naar Alicante. Wat was een saai stuk, maar in de buurt van Altea werd het gelukkig weer bergachtiger en mooier. Volgens de campinggidsen zouden we zonder problemen de camping in de palmentuin van Elche moeten kunnen vinden. Niets was minder waar. Na een aantal keren door de stad te zijn gereden en na veel vragen, bleek de camping te zijn opgeheven en werden we verwezen naar camping Los Palmeras in Crevillente. Daar staan we nu dus. We hebben net gegeten en zitten aan de koffie (22.30 uur!).
Donderdag 18 februari 1999
We hebben er een rustig dagje van gemaakt na vier dagen rijden. Na een nagenoeg koude douche binnen ontbeten, maar de koffie lekker buiten in de zon. Daarna zijn we naar Crevillente gelopen, waar een prachtige markthal bleek te zijn en een mooi park. Daar kochten we vlees, vis en fruit. Op de terugweg kocht ik voor 800 pts. Een paar makkelijke schoenen. Daarna nog even naar de supermarkt voor water. Brood, melk en toen terug naar de camping voor een heel late lunch, die we ook weer buiten in de zon nuttigden. Vervolgens verplaatsten we de stoelen met de zon mee en hebben lekker zitten lezen, onderbroken door een heel praatgrage man, die ons een fietsroute heeft uitgelegd.
Vrijdag 19 februari 1999
Lekker buiten ontbeten en koffie gedronken. Theo ging naar de garage om een zonnestrip op z’n auto te laten plakken en wij maakte de rugzak klaar voor een wandeling. Omdat het wat langer duurde, deden we eerst boodschappen bij “Hiperber” en lunchten we op de camping. Daarna reden we met de auto via San Felip Neri en Fromentera del S. Naar Guardamar del Segura, waar we heerlijk langs het strand hebben gelopen. Daarna dronken we wat op een bankje bij de auto en vervolgens wandelden we door een mooi duingebied en het koningin Sophie park via de boulevard weer terug naar de auto. We reden terug via La Marina del Pinet, la Hoya en Elche naar Crevillente.
Zaterdag 20 februari 1999
Heel mooi weer vandaag. We hebben eerst boodschappen gedaan bij onze Hiperber, daarna betaalden we de camping en vertrokken om 10.45 uur uit Crevillente. Om 11.30 uur zetten we kampeerauto en caravan neer bij het strand van Torre de la Horadada 50 km. verderop. We dronken koffie buiten met uitzicht op zee.
Daarna verplaatsten we de caravan naar een parkeerplaats bij in aanbouw zijnde flats, waar al drie andere kampeerauto’s stonden. We stopten alle benodigdheden voor de lunch in de rugzak en zijn langs het strand en over de rotsen gaan lopen. We picknickten terwijl we op de rotsen zaten en liepen daarna weer verder tot we uitkwamen in het volgende dorp. Daar liepen we over de boulevard en aten een heerlijk ijsje in een ijssalon. Op de terugweg gleed ik op een steil stuk onderuit en kon alleen niet meer overeind komen zonder verder naar de rand te glijden. Met hulp van Nico en Aki kon ik toch veilig bij de caravan komen. We pakten wat te drinken en gingen weer naar de plek aan het strand waar we vanmorgen ook koffie hadden gedronken. Daar hebben we heerlijk zitten lezen tot het tijd werd om eten te koken. Nu zitten we met roodverbrande koppen aan de koffie.
Zondag 21 februari 1999
Mooi zonnig weer toen we opstonden. Na het ontbijt hebben we de caravan vlak bij het strand gereden. We hebben ons lekker in de zon geïnstalleerd en koffie gedronken, gepuzzeld en gelezen. Daarna geluncht pal aan het strand. Daarna hebben we heerlijk langs het strand gewandeld (gisteren naar rechts, vandaag naar links). Op het uiterste puntje waar we heen konden lopen een ijsje gegeten en toen weer terug. Er was wat meer wind en de zon zat achter een wolk, dat was een beetje fris. We waren bijna gelijk met Aki en Theo terug, die ongeveer hetzelfde stuk gelopen hadden. We dronken een aperitief en reden daarna de caravan terug naar de plek waar we gisteren ook stonden.
Maandag 22 februari 1999
De zon was er al weer bij het opstaan. Om 9.45 uur vertrokken we uit Torre de la Horredada. Onderweg deden we boodschappen in een kleine supermarkt. Achter het benzinestation waar we tankten en koffie dronken bleek een heel grote toonzaal van tegels te zijn. Theo en Aki hebben daar tegels besteld, die ze morgen kunnen ophalen. Daarom zijn we niet al te ver van El Algar weggereden.
We staan nu in Portus, vlak aan zee. De weg houdt hier op. We hebben de hele middag heerlijk op het strand zitten lezen, nadat we op het kademuurtje gezeten hadden geluncht. Tijden het aperitief hebben we met z’n vieren triominos gespeeld en nu zitten we aan de koffie met in onze oren het geluid van de branding, die nog geen 10 m. Van ons vandaan op het strand slaat.
Dinsdag 23 februari 1999
Vannacht heeft het behoorlijk hard gewaaid, maar de zon is, zoals steeds, present. Theo en Aki vertrokken om 9.45 uur om hun tegels op te halen. Wij zetten onze stoelen en de koffiepot op het strand, maar het waaide zo hard, dat we het tweede kopje in de caravan dronken. Daarna hebben we een wandeling gemaakt. Eerst door het dorpje en daarna langs de rotsen boven de zee. We hadden een schitterend uitzicht. Toen we Theo en Aki zagen terugkomen zijn we weer afgedaald. Na de lunch vertrokken we naar het volgende strand. We deden eerst onderweg in Canteras een paar boodschappen en zetten onze caravan om 14.40 uur op een heel grote “parkeerplaats” bij een klein wit kerkje direct aan zee.
We dronken thee op een bank, die vlak voor de kampeerauto staat en daarna zijn we langs de zee naar La Azohia gelopen. Dat was een mooi stuk langs het strand en door een palmenbos. Weer terug genoten we onder het genot van een glas witte wijn, van het uitzicht over zee.
Woensdag 24 februari 1999
Voordat we konden ontbijten moesten we vanmorgen eerst met de auto het toilet gaan legen. Omdat de zon lekker scheen, heerlijk buiten ontbeten met zicht op zee. Daarna was het “wastijd”. Eerst m’n haren en daarna het ondergoed. Omdat er opeens heel veel lage bewolking over zee kwam aanzetten, hebben we binnen koffie gedronken. Daarna zijn we naar Isla Plana gelopen om boodschappen te doen. We konden weer buiten lunchen en kranten lezen. Toen er weer meer bewolking kwam zijn we binnen kaarten gaan schrijven. Daarna hebben we met Aki en Theo triominos gespeeld tot het tijd was om naar een restaurantje te gaan hier vlak tegenover. Daar hebben we heerlijk gegeten voor fl. 16,50 per persoon (inclusief wijn en koffie).
Donderdag 25 februari 1999
Vannacht en vanmorgen heeft het wat geregend, daarom waren ontbijt en koffie binnen in de caravan. Na de afwas zijn we naar Puerto Mazzaron gereden om geld uit de muur te trekken. We deden er meteen boodschappen en kochten er een cadeautje voor Annemarie en Maaike. We konden buiten lunchen, tot de sinaasappel, toen begon ’t weer te spetteren. Dat was gelukkig van korte duur. Om 14.30 uur zijn we een wandeling gaan maken, eerst een stukje over het strand, daarna door een droge rivierbedding langs een camping en vervolgens onder langs de bergen weer terug richting kampeerplek. Thee bij Aki en Theo en daarna triominos gespeeld. Om 20.15 uur naar ons restaurantje waar we weer heerlijk hebben gegeten voor fl. 15,= p.p. (incl. wijn en koffie!).
Vrijdag 26 februari 1999
Om 9.30 uur vertrokken we uit Isla Plana. We leegden eerst onderweg het toilet en vulden water bij. Daarna reden we zuidwaarts. We probeerden een aantal kampeerplekken, maar dat was geen succes. Na de koffie reden we door een prachtig berglandschap. De weg was niet erg best, maar het uitzicht prachtig. Om 15.45 uur parkeerden we de caravan en de kampeerauto aan het strand van San José. Het stormde zo, dat er een ware zandstorm rondvloog.
We hadden San José willen verkennen, maar het begon te regenen, daarom speelden we triominos in de caravan. Er waren heel harde windstoten; de caravan stond te schudden en te kraken, ’t was een beetje eng. Nu is het 21.30 uur en het stormt nog steeds.
Zaterdag 27 februari 1999
Vannacht heeft het ontzettend gestormd en om 5.00 uur erg geonweerd. Vanmorgen was het eerst grijs, maar dat veranderde al gauw. Het werd heel redelijk weer. Na de koffie hebben we een prachtige wandeling gemaakt door het Parque Natural de Nyar. Door een prachtig park met agaven en cactussen en vervolgens langs de hellingen van de bergen omhoog geklommen. Prachtige uitzichten over zee en strandjes. Lekker gepicknickt op de helling van een berg. Nadat we om 16.30 uur terug waren eerst thee gedronken en daarna naar het haventje gelopen. Daarna boodschappen gedaan en vervolgens een aperitief gedronken. Daarna zijn we naar een restaurant gelopen om te eten. Dat was wat minder goed dan in Isla Plana. Jammer, maar niets aan te doen.
Zondag 28 februari 1999
Het heeft vannacht bijna steeds geregend en ook vandaag overdag waren er buien. De temperatuur is ook niet helemaal wat we van Zuid-Spanje gewend zijn. We hebben daarom de kust verlaten en zijn langs de Siërra Nevada naar Granada gereden. We staan nu op camping Granada in Peligros (± 3 km. van Granada). Een aardige camping in een oude olijfboomgaard met terrassen die over de stad uitkijken. Het toiletgebouw is erg mooi. Helemaal wit betegeld met prachtige blauwe randen (en heet water).
Maandag 1 maart 1999
Het weer begint weer de goede kant op te draaien. We hebben vanmorgen weer buiten ontbeten. Om even over tienen zijn we met een taxi naar Granada gereden. We werden in het centrum afgezet en klommen de heuvel op naar het Alhambra.
Eerst liepen we door de prachtige tuinen van de Generalife. Heel mooi geschoren bomen en erg veel waterpartijen. Vandaar liepen we naar het Palacio Arabe. Wonderbaarlijk mooi. Wat een vakmensen. Prachtig stucwerk en koepelgewelven. We hadden gewoon ogen te kort. Daarna liepen we naar het Alcazaba. Daar hadden we vooral prachtige uitzichten uit de Torre de la Vela. Toen we uit het Palacio kwamen hebben we gegeten op een binnenplaats in het Alhambra. Daar was een buffet ingericht, waar je zoveel van kon eten als je wilde. Het smaakte prima. Nadat we het Alhambra hadden verlaten hebben we nog wat door de stad gezworven op zoek naar brood en de bushalte. Brood vonden we niet, de bushalte uiteindelijk wel. We stapten uit in Peligros, waar we nog een winkeltje vonden om brood te kopen. Toen nog een kwartiertje lopen om op de camping te komen.
Dinsdag 2 maart 1999
Hoewel het ’s nachts iets fris is (Granada ligt wat hoger) is het overdag weer fijn weer. Nadat we buiten ontbeten hadden, hebben we eerst maar eens wat kleding gewassen. Daarna een lekkere kop koffie buiten en toen met de bus van 12.00 uur naar Granada. Daar hebben we eerst bij El Corte Inglès cadeautjes uitgezocht voor Sophie, Eileen en Jessye.
Op de Plaza Bib Rambla vonden we een tafeltje in de zon, waar we heerlijk gegeten hebben. Om half vier liepen we naar de kathedraal. Nadat we die uitgebreid hadden bekeken, slenterden we door de smalle straatjes van de ‘Barrio de la cathedral”, die veel op de Tunesische en Marokkaanse souks leken. We staken Gran Via de Colón over en kwamen op Plaza Nueva terecht. Vervolgens Plaza de Santa Anna, waar de rivier de Darro onder de stad verdwijnt. Een paar van de oude bruggen zijn nog in gebruik. Verder lopend kwamen we bij het “Casa de Casteril” waarin het archeologisch museum is gevestigd. We namen toen we daar weer uitkwamen een paar heel smalle en steile trapstraatjes en kwamen zo in het hart van de wijk Albaicim. Heel schilderachtig en opeens hoorden we gitaarmuziek en handgeklap. De deur van een flamencodansschool stond open. We glipten naar binnen en bleven even kijken en luisteren naar de les. We daalden weer wat trapstraatjes af en kwamen terug op de Plaza Nuevo. We liepen weer naar de Gran Via de Colón en dichtbij de bushalte dronken we in een pasteleria koffie met een verrukkelijk gebakje. Met de bus van 19.30 uur weer terug naar de camping.
Woensdag 3 maart 1999
Na ons ontbijt en koffie met gebak omdat Arjen jarig is, zijn we vertrokken uit Granada. We zijn over de C-340 die nu A-339 blijkt te heten zuidwest-waarts gereden, door een prachtig berglandschap met uitzichten over lichtgroene heuvels en amandelbomen. We vonden een prachtige camping aan het Embalse de los Bermejales.
Daar hebben we ons na de lunch in onze luie stoelen geïnstalleerd om te lezen, terwijl Aki en Theo gingen fietsen. Tegen 17.30 uur werd het frisser en juist toen de thee klaar was, kwamen ze terug. Daarna zijn we met de auto naar Alhama de Granada (15 km.) gereden voor boodschappen. We dronken een aperitief bij Aki en Theo en toen we om 20.30 uur terug liepen naar de caravan spetterde het.
Donderdag 4 maart 1999
Vandaag heeft het weer ons in de steek gelaten. Bewolking en buien, zelfs hagel en een veel te lage temperatuur. We hebben zelfs de kachel aangestoken. Tussen de middag hebben we pannenkoeken gebakken en die gezellig met z’n vieren in de caravan opgegeten met een lekker glas Sangria erbij. Nico ontdekte vlak voor de caravan een prachtige hop met oranjebruine veren. Hij bleef heel rustig in de buurt van de caravan scharrelen. Na de pannenkoeken trokken we toch maar onze wandelschoenen aan en zijn we een eind langs het meer gelopen en over de stuwdam. Weer thuis eerst wat gelezen en daarna een aperitief in de caravan terwijl we scrabble speelden.
Vrijdag 5 maart 1999
Nog wel wolken toen we opstonden, maar minder wind. De kleur van het meer is af en toe gifgroen. Na ontbijt en koffie (binnen) betaalden we de camping bij het mannetje die de boel in het laagseizoen draaiende houdt en vertrokken we richting Ronda. In Alhama de Granada nam Aki de verkeerde weg, waardoor we noordelijk in plaats van zuidwest-waarts reden. We hebben de hele dag door een schitterend berglandschap gereden. Soms zagen we olijfboomgaarden vol met stenen, soms schaapskuddes, soms rotsen die bijna kaal waren, maar met bloeiende amandelboompjes. Tijdens de lunchpauze zagen Nico en Theo een bok vlakbij de caravan oversteken. We deden om 17.00 uur boodschappen in Antequera en reden weer verder door vele haarspeldbochten. Om 18.50 uur parkeerden we kampeerauto en caravan op een parkeerplaats bij Alora. Waar die parkeerplaatsen voor dienen is ons volstrekt onduidelijk: er is verder niets.
Zaterdag 6 maart 1999
De zon is weer terug, maar er staat een frisse wind. We verlieten vanmorgen om even over half tien onze straten met parkeerplaatsen zonder verder iets. We kochten onderweg brood en reden over een heel smalle weg naar Yunquera, waar camping Pinsapo Azul (alleen het weekend) open was. We installeerden ons, dronken koffie en besloten te gaan wandelen in de Sierra de los Nieves.
Theo en Aki reden naar Yunquera om naar een wandelkaart te informeren. Na de lunch trokken we onze wandelschoenen aan en probeerden een wandeling van een gekregen kaartje te lopen. Dat viel niet mee, maar we klommen naar het Mirador Puerto Caucón. We hadden werkelijk schitterende uitzichten. Tegen half zeven waren we weer terug en dronken we een aperitief, terwijl we triominos speelden.
Zondag 7 maart 1999
Nu is het mooie weer weer terug. We hebben buiten ontbeten en koffie gedronken. We betaalden de camping en zetten de caravan buiten het hek. Daarna vertrokken we voor een wandeling (die we niet vonden). We besloten met de auto naar Yunquera te rijden en vandaar uit te wandelen. Het werd een prachtige wandeling door de bergen; langs sinaasappelplantages daalden we af naar het “Fabricia de Luz”. Theo en Aki klommen nog verder en wij begonnen aan de klim terug. We ontmoetten een bijzonder aardige man, die ons sinaasappelen uit z’n boomgaardje gaf. Toen we die een uur laten zaten op te eten, zagen we Aki en Theo van de berg af komen. Terug in Yunquera aten we een heerlijk ijsje en reden naar de toren, die eens een kasteel was. We bekeken een kleine tentoonstelling en dronken een aperitief in de kampeerauto. Daarna reden we terug naar de caravan om iets anders aan te trekken en daarna weer terug naar Yunquera om te gaan eten. We vonden een hostal waar we echt fantastisch gegeten hebben en heel aardig werden bediend door de eigenaar. Om half elf waren we terug in de caravan, waar we de kachel nog even aanmaakten.
Maandag 8 maart 1999
Vanmorgen na de koffie hebben we Aki en Theo gedag gezegd (ze blijven nog langer) en zijn vertrokken richting Portugal. Het eerste stuk van de route was ongelooflijk mooi. Tussen twee bergpassen bloeiden zelfs wilde irissen. Even verder waren de voor het overige kale bergen begroeid met bloeiende brem. We deden onderweg boodschappen in een supermarktje in Puerto Serrano. De eigenaar probeerde ons iets duidelijk te maken over de caravan. We begrepen er niets van, maar toen we even later de kaart bekeken, zagen we dat de weg na Puerto Serrano niet verder ging. Dat was dus wat hij had gezegd. Voor ons was dat echter geen probleem, we waren er alleen heen gereden voor boodschappen. Na Villamartin veranderde het landschap in een aaneenschakeling van golvende akkers. Tussen Sevilla en Huelva zagen we het eerste ooievaarsnest en even later ook ooievaars. We probeerden de camping in Fuzeta, maar dat was zo’n droevig geheel dat we zijn doorgereden naar Olhão. Daar staan we nu. Elk half uur komt het treintje naar Lagos langs. We zijn benieuwd tot hoe laat vanavond.
Dinsdag 9 maart 1999
Dat treintje viel erg mee. We zijn er al aan gewend. We hebben vandaag de zon niet gezien, maar hadden toch een heel leuke dag. We zijn naar Olhão gereden en hebben daar eerst over de markt gelopen. Daarna dronken we koffie met een overheerlijk gebakje in een havenkroegje. We kochten kaartjes en voeren met het veerbootje naar Culatra.
Daar wandelden we door de duinen over het strand naar Farol. Het dorp Farol ziet er veel luxer, maar ook onbewoonder uit dan Culatra. We aten in het enige restaurant dat open was, Nico vlees en ik vis. Heerlijk. Daarna liepen we weer over het strand en door de duinen terug naar Culatra, terwijl we stenen en schelpen zochten. We waren heerlijk uitgewaaid toen we om 15.30 uur weer op het bootje stapten. In Olhão deden we nog wat boodschappen en kochten kaarten en postzegels en daarna reden we terug naar de camping. Alle rupsen, die we vanmorgen hadden gezien, waren weer verdwenen. Het waren enorme massa’s rupsen, die zich als een lang lint uit de bomen lieten zakken over de stammen en vervolgens over de grond. Waarheen?
Woensdag 10 maart 1999
De zon was er weer vanmorgen, maar ook de wind. De temperatuur was heel aangenaam, zodat we buiten konden ontbijten en koffie drinken. Daarna deden we afwas en was. We probeerden bij de receptie de Portugese campinggids te kopen, maar die hadden ze niet. We kregen wel een fotokopie van de bladzijde waar de camping op staat, waar we heen willen.
Na de lunch zijn we naar het “natural park Rio Formosa” gelopen. Daar zagen we in het informatiecentrum aardige aquaria en buiten veel verschillende vogels (ooievaars, ibissen, meeuwen). Er was ook een “moulin à marée”, een molen die werkte op de getijden. We konden helaas niet alles bekijken, er dreigde een flinke onweersbui. Het werd donker en rommelde. We liepen dus snel terug naar de camping, waar we net op tijd de stoelen en de was binnen hadden. Er barste een enorme bui los, die meer dan een uur duurde. In die tijd speelden we triominos. Toen het bijna droog was, zijn we nog even naar Olhão gereden om cadeautjes te kopen.
Donderdag 11 maart 1999
Vannacht heeft het nog geregend en vanmorgen was het erg bewolkt. Om 9.30 uur vertrokken we uit Olhão en reden we via Portimão en Lagos naar Aljezur. Het weer liet zich niet van z’n beste kant zien, heel harde regenbuien en zelfs hagel. We zetten om 12.45 uur de caravan op camping “Serrao” in Aljezur. En we waren nog niet klaar of het werd weer droog. Dus na de lunch in de auto om naar Monchique te rijden. Onderweg zagen we een donkergrijs beest met een snuit als een rat. Maar groter en een lange staart met een soort pluim aan het eind. Daarna begon het weer te regenen en we kwamen zelfs in de mist terecht. Volgens de gidsen reden we in een prachtig landschap. We zagen er helmaal niets van. We keerden dus maar terug naar de camping om de route voor de terugweg te bekijken. Daarna speelde we nog eens triominos. Het is nu gelukkig wel weer droog.
Vrijdag 12 maart 1999
Om 9.00 uur vertrokken we van de camping “met de honderden bomen” in Aljezur. Regen en wind was ons deel. Een half uur later werd het droog en de zon probeerde het. We reden langs prachtige grote bloeiende Mimosabomen en later af en toe door bos afgewisseld met landbouwgrond. In een dorp zag ik een vrouw voor de deur van haar huis de was nog met de hand doen in een betonnen kuip. We reden over heel slechte stukken weg, maar ook over goede. We zagen ooievaars overvliegen we zagen ook veel kurkeiken, die met kale bruine stammen stonden. Terwijl we lunchten op een parkeerplaats bij Palmela begon het weer te gieten en dat is zo gebleven de rest van de dag. Met de koffie stonden we trouwens op een prachtige plek vlak aan zee. Na wat zoeken en vragen reden we om 14.20 uur de camping van Lissabon op, terwijl het regende. We gingen met de bus naar het terrein waar de expo ’98 was gehouden om het aquarium te bekijken. Wat was dat schitterend! Een enorm bassin met werkelijk alle denkbare vissen, groot en klein, grauw en gekleurd. En boven water, eenden papegaaiduikers etc. Ook heel veel koraal, zeesterren, zeeanemonen en dergelijke. In één woord prachtig. Echt de moeite waard. Toen we weer buiten kwamen om 19.00 uur hoosde het. We liepen naar de bushalte en waren, hoewel we regenjassen aan hadden, doorweekt. Op de camping hebben we in het restaurant gegeten en daarna gauw de kachel aangemaakt en droge kleren aan. En het giet nog steeds.
Zaterdag 13 maart 1999
Het is de hele nacht blijven regenen en niet zo’n beetje ook. We besloten daarom te vertrekken. De radio vertelde ons dat het in Nederland echt lenteachtig is! Nadat we koffie hadden gedronken in Leiria werd het waarachtig droog en wat warmer. We reden door een schitterend berglandschap met hellingen vol bloeiende mimosabomen. Tussen de middag parkeerden we bij Lidl in Viseu. We deden wat boodschappen en aten er ons brood. Toen we verder gingen spetterde het weer af en toe. We zagen aan weerskanten van de IP-5 veel zwartgeblakerde bomen en struiken (bosbranden). Al met al niet al te opwekkend. Voorbij Mangualda werd het uitzicht heel mooi over grote, brede dalen, waar we hoog langs reden. Om 16.15 uur waren we aan de Spaanse grens. Het was ineens weer 17.15 uur en… het regende. Het landschap werd nu veel opener. Af en toe vlak zelfs met akkerland en kleine zwarte stieren. We zagen ook een paar ooievaars. Om 19.00 uur stopten we op camping “Ruta de la Plata” in Villares de la Reina (bij Salamanca). Het is niet erg warm (we hebben de kachel weer aan), maar de lucht was in ieder geval blauw.
Zondag 14 maart 1999
De zon was gelukkig weer present, maar er stond een krachtige frisse wind. Vanmorgen zijn we eerst even brood en gebak gaan kopen in Villamayor. Daarna de afwas van gisteren en de vloer van de caravan gedaan. Dat was na al die regen wel nodig.
Om 14.30 uur namen we de bus naar Salamanca, waar we wat rond slenterden door de oude stad. Omdat het zondag was, waren alle winkels, maar ook de bezienswaardigheden gesloten.
We liepen over de Romeinse brug en konden nu ook de kathedraal bekijken. Kennelijk worden de deuren pas om 17.00 uur geopend. Met de bus van 18.00 uur reden we weer terug naar de camping. Het was niet aangenaam genoeg om nog langer rond te blijven lopen.
Maandag 15 maart 1999
’t Blijft modderen met het weer. De hele dag was het grijs, met lage bewolking. We hadden het zelfs koud in de caravan. Vanmorgen om negen uur namen we afscheid van de beheerder van camping “Ruta de la Plata”. We hopen dat hij als we weer eens langs komen de toiletgebouwen af heeft. Omdat we geen zin hadden om in een koude caravan te eten, deden we dat onderweg in een wegrestaurant. Daar hadden we geen spijt van. Vooraf lekker brood met gekruide olijfolie en daarna een halve kip met gebakken aardappelen gevolgd door een heerlijke natillas. Daarna reden we dor een bergachtig landschap, waar we jammer genoeg niets van zagen omdat de wolken zo laag hingen. Wel zag ik drie roofvogels laag voorbij vliegen en ook weer veel bloeiende bomen. Om 16.50 uur vonden we het genoeg; camping in Urrugnes.
Dinsdag 16 maart 1998
Toen we opstonden was het grijs weer, maar helemaal niet koud. Om 8.30 uur vertrokken we van camping Larrouleta richting Les Landes. We reden langs veel dennenbomen door een tamelijk vlak landschap. We zagen bloeiende camelia’s, magnolia’s, brem en narcissen. En vanaf 11.30 uur de ZON!! Door al die bloeiende prunussen en lichtgroene wilgen en bloemen in de bermen reden we echt door de lente. Bij Bergerac waren het vooral de wijngaarden. Na Limoges vonden we het wel genoeg en volden het eerste bordje camping dat we tegenkwamen. Gesloten natuurlijk, maar een prima plek om te overnachten. We horen het geluid van de stromende rivier en af en toe een trein.
Woensdag 17 maart 1999
Geen wonder dat ik het koud had vannacht, het heeft gevroren. De ruiten van de auto moesten gekrabd worden. Na even een praatje te hebben gemaakt met de beheerder van de camping (en de bewaker van de installatie in de rivier voor de centrale) en z’n hond Greta vertrokken we uit St. Leonard de Noblat.
De zon was echt de hele dag present en langs onze niet zo spectaculaire, maar wel mooie route zagen we heel veel lammetjes. In Montluçon deden we boodschappen bij een grote supermarkt. We dronken meteen maar koffie op het parkeerterrrein. Tegen vieren vonden we bij Clamency een plek op het gemeentelijke kampeerterrein, dat wel gesloten was maar gewoon toegankelijk. Water en stroom hebben we zelf, geen probleem dus. We staan alweer aan een rivier de Yonne deze keer. We dronken buiten thee en wandelden daarna naar Clamency. Dat is een aardig stadje met een middeleeuwse kern.
Morgen vertrekken we hier weer om het laatste stuk naar Deuxnouds (nog ± 320 km) af te leggen en dan is er weer een vakantie voorbij. Het weer heeft ons deze keer (vooral de laatste twee weken) aardig in de steek gelaten. We waren blij dat we een extra deken, warme truien en sokken, regenjacks, warme pyjama’s, de kachel, parapluwet en spelletjes bij ons hadden. Maar gelukkig ook de zonnekleppen en zonnebrandcrème.
Donderdag 18 maart 1999
Vannacht heeft het weer gevroren, maar de zon was de hele dag present. We dronken zelfs koffie buiten in de zon op een parkeerplaats aan de D-965 vlak bij Laignes. Tussen de middag stopten wij bij een chauffeurscafé in Chaumont, waar we heerlijk hebben gegeten. Om 16.30 uur waren we terug in Deuxnouds, waar het absoluut niet koud is en de forsythia en de narcissen volop in bloei staan.