15 febr. 2004 Deuxnouds-Géraudot 148 km
16 febr. 2004 Géraudot-l’Epinay 435 km
17 febr. 2004 l’Epinay-St. Aigulin 191 km
18 febr. 2004 St. Aigulin-Herrere 287 km
19 febr. 2004 Herrere-St. Eulalia 382 km
20 febr. 2004 St. Eulalia-El Cubillo 313 km
21 febr. 2004 El Cubillo-Zuheros 264 km
23 febr. 2004 Zuheros-El Burgo 158 km
24 febr. 2004 El Burgo-Sevilla 149 km
26 febr. 2004 Sevilla-El Rocio 91 km
27 febr. 2004 El Rocio-Matalascañas 38 km
1 maart 2004 Matalascañas-El Rocio-Matelascañas 29 km
3 maart 2004 Matelascañas-El Alcebuche-Matelasc. 21 km
4 maart 2004 Matelascañas-José Antonio Valverde 93 km
6 maart 2004 José Antonio Valverde-La Algaida 219 km
9 maart 2004 La Algaida-Sanlúcar de Barrameda 14 km
10 maart 2004 Sanlúcar-Conil de la Frontera 75 km
13 maart 2004 Conil-Las Presas Martin Conzalo 377 km
14 maart 2004 Las Presas-Villamiel de toledo 335 km
15 maart 2004 Villamiel-Monasteria de Veruela 459 km
16 maart 2004 Monasterio-Matemale du Lac 426 km
17 maart 2004 Matemale du Lac-Le7/sete Poussan 239 km
18 maart 2004 Poussan-Vals les Bains 177 km
19 maart 2004 Vals les Bains-Villie Morgon 261 km
20 maart 2004 Villie Morgon-Deuxnouds 395 km
Ter plaatse 26 km
_______
Totaal 5.602 km
========
zondag 15 februari 2004
Om 15.00 uur vanmiddag vertrokken we uit Deuxnouds. Dat we op zo een rare tijd vertrokken kwam omdat we gisteren met de bus naar het “diner-spectacle” in Kirwiller zijn geweest. We waren pas om 5.15 uur vanmorgen terug en hebben geslapen tot 12.30 uur. Het was vandaag heel kalm grijs weer en helemaal niet koud. Om 17.55 uur parkeerden we bij Géraudot plage aan het Lac d’Orient. We wandelden een stukje naar het meer en zagen weer een paar zwermen kraanvogels overvliegen. We gaan vroeg naar bed, een nacht overslaan hoort kennelijk niet meer bij onze leeftijd.
Maandag 16 februari 2004
Na een lekkere lange nacht (21.30 – 8.00 uur), vertrokken we om 9.10 uur uit Géraudot. ’t Was mooi zonnig weer, 6°C. We lunchten in Bonny sur Loire op een prachtige plek aan de Loire. We zagen weilanden vol kievieten en zelfs koeien in de wei, het doet ook lenteachtig aan buiten. Wat opviel was dat de percelen niet zoals bij ons door prikkeldraad en hekken van elkaar gescheiden worden, maar door heggen en laag hout. Om 17.05 uur waren we in l’Epinay bij Frances en Mous, waar we meteen een apéritief kregen. David (Engelsman) en z’n vriendin waren er en later kwam Ruud (ook een broer van Theo) ook. We aten met z’n allen heerlijk zuurkool met aardappelen en gekookte ham. Koffie met cognac toe, We werden door Frances nog meegetroond naar z’n werkplaats, waar hij ons de maquette van z’n “ronde huis-plan” liet zien.
Dinsdag 17 februari 2004
Na een wandeling van bijna een uur dronken we koffie in de camper van Aki en Theo met Mous. We namen afscheid en vertrokken om 11.10 uur richting Angoulème. Theo moest terug naar de garage, waar ze gisteren z’n camper hadden uitgelijnd. Het stuur stond helemaal scheef. Dat moest dus opnieuw. Theo dacht dat hij een afspraak had om 14.00 uur, maar dat bleek 15.00 uur te zijn. We lunchten voor de garage aan de oever van de Charente bij ons in de camper en bespraken de route voor morgen. Het duurde iets langer dan voorzien, dus we dronken ook nog thee. Om 16.15 uur vertrokken we uit Angoulème. Het was absoluut niet koud. We zagen al lammetjes in de wei en bloeiende brem. Om 18.10 uur hielden we het in St. Aigulin voor gezien. De aire de service, die op de kaart stond, was niet te vinden. We staan nu op een heel brede parkeerstrook voor een sportzaal/zwembad in een straat.
Woensdag 18 februari 2004
Toch meer verkeer vanmorgen vroeg over de straat waar we stonden. Om 9.15 uur reden we naar Champion in St. Aigulin om te tanken, gasfles te ruilen en een paar boodschappen te doen. We reden vandaag langzaam de lente in. We zagen van alles in de bloei staan: brem, narcissen, prunusbomen, sleedoorn, camelia’s, mimosa. Om 11.00 uur hadden we op een haar na een buizerd op de voorruit. Om 14.00 uur hadden we een regen- en hagelbui en na de thee om 17.30 uur zagen we sneeuw op de bergtoppen van de Pyreneeën liggen.
We stopten om 17.45 uur in een plaatsje dat Herrere heet en waar we boven bij de kerk een prachtige plek vonden. We trokken onze jassen aan voor een wandeling. Bij het vliegveldje keerden we weer om; we waren om 18.45 uur terug bij de campers. Heel af en toe spettert het een beetje.
Donderdag 19 februari 2004
Een aantal van ons heeft vannacht alle slagen van de kerkklok gehoord. Om 9.30 uur verlieten we ons plekje in Herrere. We deden boodschappen en tankten in Oloron St. Marie. ’t Sneeuwde onderweg af en toe en vlak voor de tunnel de Somport was alles wit. Toen we de tunnel door waren (8,5 km) hadden we meteen ander weer. Beetje blauw in de lucht en de hele middag zonnig. We reden door een schitterend landschap met heel brede dalen richting Puerto de Mon Repos. We hebben al veel bloeiende amandelbomen gezien en grote kuddes schapen.
Het landschap rond Zaragoza was minder spectaculair en de tweebaansweg is veranderd in een autoweg. We probeerden de gasflessen te wisselen in Cariñenas, maar het bedrijfje was gesloten. We reden daarna nog een flink stuk en parkeerden om half zeven in St. Eulalia vlak bij de kerk met een heel aparte toren. Tot nu toe hebben we hem niet horen slaan, maar af en toe passeert er een trein en er zijn blaffende honden.
Vrijdag 20 februari 2004
Vannacht heeft het gesneeuwd en dat bleef de hele ochtend een beetje zo. We keken even in St. Eulalia of ze gas verkochten, maar dat was niet zo. Even voor twaalf uur tankten we in Talayuelas en namen ook gelijk water in. Nico’s handen waren bijna bevroren. Ik zag er wel drie kuifleeuweriken rondscharrelen. Even verder zagen we in een dorp een gaswagen, maar die had alleen butaangas. Uiteindelijk vonden we op zijn aanwijzingen de goede richting in Utiel. We vroegen het aan een man bij de markthal, die toevallig van “Repsol” was. Hij reed even voor ons uit en we belandden in een keurig klein kantoortje van Repsol, waar ze ook alleen maar butaangas hadden. De dame, die er was belde naar een van de wagens en 10 minuten later kwam die keurig met propaangas aan. Heel goedkoop: € 7,75 voor een grote fles. We aten door al dat aanvullen van essentiële zaken pas om 14.00 uur. Het heeft de hele middag geregend. We reden langs heel veel wijnranken, maar zagen verder niet veel van het mooie landschap. Om 18.30 uur stopten we bij El Cubillo bij een wegrestaurant “La Vega”, waar Theo ons trakteerde op een heerlijk diner. Daarna dronken we nog wat en nu is het 23.20 uur. Het is eindelijk droog en ook minder koud.
Zaterdag 21 februari 2004
Toen we om 9.45 uur vertrokken was het regenachtig. We reden langs enorme olijfboom plantages. Ik heb nog nooit zoveel olijfbomen gezien. We dronken koffie bij de Fuente de la Jordana: een heel mooi gerestaureerde bron. Theo en Nico maakten daar de achterkant van de campers even schoon. We konden niet meer door de ruit heenkijken. Het was toen droog en de temperatuur hoger dan tot nu toe. We deden boodschappen in Villacarillo en daarna begon het te gieten. Toen we om 15.15 uur tankten in Jaén was het wel droog, maar het waaide behoorlijk. Om 16.45 uur stopten we in Zuheros, een mooi wit bergdorp. We dronken thee en gingen Zuheros verkennen. Er blijkt en kasteel te zijn, een paar musea, een grot, verschillende bars, restaurants en dat alles in een prachtige natuur. We bezochten het Museo de Costumbres y Arts Populares. Heel smaakvol met veel oude gebruiksvoorwerpen en een schitterende oude apotheek. Terug bij de campers, die vlak bij de brug geparkeerd staan, dronken we een aperitief en aten op Spaanse tijd (21.00 uur).
Zondag 22 februari 2004
De dag beloofde heel mooi te worden. ’t Was helder en verder in het dal kon je al zien, dat ’t zonnig zou worden. We stonden af te wassen toen Aki ons kwam roepen. Naast de camper stond een herder met een hele troep geiten en een paar honden. Heel leuk om te zien. Pratend met handen en voeten en twee woorden Spaans voerde ik een soort gesprek met de herder.
Om 10.00 uur vertrokken we; wandelschoenen aan, rugzakken om, voor een wandeling van 14 km, die 4 uur zou duren. We liepen eerst 3 km over een rustige asfaltweg en daarna de bergen in. Prachtige vergezichten, maar dus ook omhoog klimmen. Nico’s been begon meteen te protesteren. De lunch en eerder de koffie konden we nog droog, maar wel een beetje winderig genieten. Daarna begon het af en toe te regenen. We konden op een ogenblik het pad niet vinden, liepen een eindje terug, maar snapten de beschrijving niet. Toen we een flink eind gelopen hadden, kwamen we een stel Spanjaarden tegen. We bleken veel te ver doorgelopen te zijn. Ze wilden ons wel de weg wijzen, maar we moesten terug. Inmiddels regende het echt en Nico’s been werd er niet beter op. Ik kon het tempo van het Spaanse stel niet bijhouden. Uiteindelijk zijn we de hele weg weer terug gelopen, want volgens hen was het bedoelde pad niet begaanbaar. Uiteindelijk zijn ze bij de asfaltweg, waar we over vijven weer waren, op ons blijven wachten en daar moesten we of we wilden of niet, in hun autootje stappen. Ze brachten ons terug naar Zuheros. Heel aardig; dat scheelde zeker drie kwartier door de harde regen lopen. Thuis vuile schoenen op een krant, regenjassen in de badkamer, droge broeken aan en een apéritief bij Aki en Theo. Het regende nog steeds. Nu is het 21.15 uur en droog, maar voor hoe lang..?
Maandag 23 februari 2004
Het heeft vannacht veel en hard geregend. De waterval waar we naast stonden, was wel drie keer zo groot als gisteren. De herder met z’n geiten was er weer en even later een man met een ezel, waar hij mee de bergen in ging. We besloten, dat we naar het zuiden zouden rijden in de hoop op beter weer. Na de koffie vertrokken we dus uit Zuheros. In Lucena deden we boodschappen bij een gloednieuwe, enorme Carrefour winkel. Voor de lunch stopten we voor een gesloten huidenfabriek. We voerden een deel van ons net gekochte verse brood aan een heel zielige, erg magere hond, die achter het hek liep. We reden verder over een heel slechte bergweg in de regen. Boven in de bergen vonden we een mooie plek, die door de regen een beetje glibberig was geworden. Theo durfde er niet te gaan staan, omdat hij bang was dat hij er niet meer weg zou komen. We reden dus door naar El Burgo. Daar vonden we langs de rivier geen goed plek en reden dus terug naar het dorp. We parkeerden in een straat langs een muur en bijna tegenover een gebouw van de guardia civil. Nadat we thee hadden gedronken, verkenden we het dorp te voet. Geen betere plek te vinden. We speelden triominos en zien morgen wel weer verder.
Dinsdag 24 februari 2004
Heel veel regen vannacht en vanmorgen nog heel erg bewolkt. Na de koffie vertrokken we dus. We stopten even bij het Miredor del Guarda Forestal en reden verder door een schitterend ruw berggebied in de regen. Om 15.20 uur parkeerden we op de Av. de la Paz in Sevilla. We staan prima op een doodlopend stukje straat. Omdat het nog steeds goot, speelden we weer triominos. We dronken thee en toen werd het droog.
We liepen om 17.00 uur richting centrum (3/4 uur). We slenterden wat, bekeken het “Hospital de los Venerables” en slenterden weer verder. We kochten een nieuwe wegenatlas en een guide Michelin. Om 20.00 uur liepen we een Chinees restaurant binnen, waar we voortreffelijk aten. Om 22.30 uur waren we terug in de camper. Het had niet meer geregend.
Woensdag 25 februari 2004
Vanmorgen vroeg goot het weer. Na de koffie stapten we op de bus naar het centrum van Sevilla. We liepen al zoekend en turend op de plattegrond richting Museo de Bellas Artes. Voordat we daar naar binnen gingen lunchten we in Braserie Alfonso III. Het museum viel wat tegen. Er was bijna alleen religieuze kunst. We liepen daarna naar het Casa de Pilatos, af en toe viel er een flinke bui. Het Casa was een heel mooi gebouw in Arabische stijl met veel azuleo’s en prachtige plafonds. Toen we daarna richting winkelstraten liepen, liepen we Aki en Theo tegen het lijf. We gingen dus met z’n vieren wat drinken (met een gebakje) en slenterden daarna gezellig verder. Om 20.00 uur zaten we met z’n vieren in restaurant D. Carlos. Terug weer met de bus en toen ontdekte Theo, dat ze de zak met z’n tafel en stoelen van de camper hadden gestolen. Een beetje een domper op een leuke dag.
Donderdag 26 februari 2004
Eindelijk een blauwe lucht toen we wakker werden. Ik kocht een krant voor het weerbericht. Alleen in het zuiden ietsje beter dan de rest. Dus vertrokken we naar Parque Nacional de Doñana. We maakten eerst een ommetje naar een Carrefour winkel, zodat Theo en Aki nieuwe stoeltjes konden kopen. Bij het informatie centrum “El Rocina” was nauwelijks informatie voorhanden. Het 3,5 km lange pad was gedeeltelijk afgesloten omdat er een stuk van een brug los lag.
We reden daarom terug naar El Rocio, waar we langs het water parkeerden. Na de thee liepen we het witte stadje in. Hier geen smalle, steile straatjes, maar vlakke, heel brede zandstraten. Heel apart om te zien. Langs het water wel een prachtig betegelde boulevard. In het stadje wordt nog veel paard gereden. De kerk herbergt een beeld van de Maagd van Rocio, waar met Pinksteren ± 1 miljoen pelgrims op af komen. Die kerk is trouwens heel smaakvol, sober wit, zonder tierelantijnen of beelden. Alleen op het altaar met veel verguldsel het bewuste Mariabeeld. Voor het eerst vandaag geen regen.
Vrijdag 27 februari 2004
Het was zonnig toen we opstonden. Om 10.45 uur begonnen we aan een wandeling, die heen en terug ± 25 km zou zijn. We liepen El Rocio door, daarna een betonnen brug en vervolgens een brede zandweg vol geulen en kuilen met water tot bij een houten brug. Helaas de brug had het begeven en de rivier stroomde veel te hard om er doorheen te kunnen. We dronken koffie aan de oever van de rivier lekker in de zon. Toen weer terug naar El Rocio. We lunchten op een bankje op de Plaza Doñana en waren om 13.30 uur weer terug bij de camper.
Om 14.00 uur vertrokken we op zoek naar gas en een nieuwe plek. Even over vieren parkeerden we aan het strand van Matalascañas. We dronken thee en wandelden daarna een uur langs zee over een mooi tegelpad. Onderweg moesten we wel schuilen voor een enorme regenbui (in het trappenhuis van een appartementengebouw). Half zeven dronken we een aperitief en keken naar een heel mooie zonsondergang.
Zaterdag 28 februari 2004
’t Was mooi weer toen we opstonden. Nico en Theo repareerden het kromgereden trapje van Theo, terwijl ik buiten zat te lezen. Na de koffie liepen we naar Matalascañas op zoek naar een supermarkt. Na de lunch heb ik nog even buiten gezeten, maar er was een frisse wind. Nico en Theo repareerden ook de losse vuilwaterafvoer aan onze camper (los gereden op hetzelfde punt als het trapje). De zonsondergang was bijna net zo mooi als gisteren.
Zondag 29 februari 2004
De lucht was weer prachtig blauw bij het opstaan. Na het ontbijt liepen we over de boulevard om koffie te gaan drinken bij een cafeetje aan het strand. Er waren veel Spanjaarden, die daar ook liepen te wandelen. We zijn de hele boulevard afgelopen en toen weer terug (in totaal ± 10 km). Na de lunch namen we bezit van onze luie stoelen. De zon was heerlijk, maar er is nog steeds een frisse wind. Om even na vieren wandelden we over een aangelegd pad 3/4 uur door de duinen van het natuurpark Doñana, het laatste stukje over het strand terug. We dronken thee en puzzelden wat binnen. Aki en Theo kwamen een aperitief drinken en onderwijl speelden we yahtzee.
Maandag 1 maart 2004
Een beetje grijs weer vandaag, maar niet koud. Tegen tienen reden we weg om boodschappen te doen in Matalascañas, daarna tankten we water in El Rocio. We reden naar het visitors center “El Rocina” vanwaar we te voet naar het Palacio del Acebron gingen. We lunchten er buiten op een bank en bezochten daarna de tentoonstelling over leven en werken vroeger in Doñana.
Vervolgens liepen we een 1,5 km lang pad bij het centrum en daarna weer 5 km terug naar El Rocina, waar de campers stonden. We zagen een levend en een dood konijn, veel bloeiende brem, parasoldennen, eucalyptus bomen en kurkeiken. De lynxen lieten zich natuurlijk niet zien. We reden terug naar El Rocio, waar Aki leren laarzen wilde kopen. We dronken thee en reden toen naar El Acebuche, weer een ander visitors center, waar we een tocht met een 4×4 busje reserveerden voor woensdagmiddag. Om 19.00 uur waren we weer op ons oude stekje in Matalascañas, terwijl het zachtjes regende.
Dinsdag 2 maart 2004
De zon was er vanmorgen weer, maar er stond heel veel wind. Ik zag een hop. Na de koffie liepen we samen naar het winkelcentrum om brood te kopen. Ik vond er ook een cadeautje voor Jara. Voor postzegels moesten we naar een winkelcentrum iets verderop. Ze hadden niet genoeg postzegels, maar er ging iemand weg om ze te halen. ’t Zou een half uurtje duren. We dronken koffie in het café ernaast en zagen de dame al na 15 minuten terugkomen. Waar vind je dat, dat ze speciaal voor jou nieuwe voorraad gaan halen. We liepen langs de boulevard weer terug, lunchten en lazen daarna in de zon met het raam open de krant en schreven kaarten. Tijdens het aperitief hier speelden we weer yahtzee en bekeken tegelijk een heel mooie zonsondergang.
Woensdag 3 maart 2004
We belden vanmorgen eerst Arjen op, om hem te feliciteren met z’n verjaardag. We deden boodschappen bij “La Playa” in Matelascañas en reden toen naar El Acebuche, waar we eerst koffie dronken en toen een prachtige wandeling door het natuurpark maakten. Er waren veel vogelkijkhutten.
Terug bij de camper lunchten we en om 14.30 uur meldden we ons bij het visitors center voor onze tocht door het nationaal park van Doñana. Dat was werkelijk prachtig. We reden door het duingebied en zagen ontzettend veel wild (reeën en zwijnen). We stopten op verschillende punten (op een heel hoog wandelend duin, bij een observatie centrum van de wetlands en bij een oude nederzetting aan de oever van de Rio Quadalquivir). De terugtocht ging over het strand, waar we nog veel vogels zagen. Om 18.15 uur waren we terug en reden de campers weer naar onze plek aan zee in Matelascañas. We dronken wat en speelden yahtzee ondertussen. Vandaag was het het mooiste weer tot nu toe.
Donderdag 4 maart 2004
Het was prachtig weer vanmorgen, maar de wind was erg fris. Na de koffie kochten we brood en probeerden bij het José Antonio Valverde visitors center te komen. We tankten onderweg in El Rocio water en reden naar Villamanrique de la Condesa. Daar was een prachtig informatiecentrum, waar ze ons de juiste weg wezen. We reden over een schitterende weg, waar we eerst een enorme troep ooievaars in de lucht zagen en even laten 10-tallen ooievaars bij elkaar in een weiland. De hele groep vloog op, prachtig was dat. Onze beschrijving klopte niet met de werkelijkheid. Ik vroeg het aan een man in een tractor, die z’n uiterste best deed, maar waar we niet veel wijzer van werden. Even later kwam er een auto van de Junta de Andalousie ons tegemoet, die ons aanhield. Hij had een prachtige kaart van 1:50.000, maar die was niet te koop: alleen voor intern gebruik. Na veel woorden van zijn kant maakte hij ons duidelijk dat hij voor ons uit zou rijden. Dat deed hij ongeveer 40 km lang. De weg was slecht, heel veel gaten en kuilen, weinig asfalt. Hij had er flink de sokken in. Op een moment zagen we Aki en Theo niet meer. Hij stopte tot ze weer bij waren, maar vond dat ze erg langzaam waren. We reden verder, maar ze waren meteen weer achterop. Toen begreep ik het. Ik belde om te zeggen, dat wij niet expres zo hard reden, maar dat onze gids nog steeds voor ons reed. Ze hadden gedacht, dat die man al lang was afgeslagen en dat wij de kolder in onze kop hadden. Een kilometer of tien voor het einddoel liet hij ons alleen verder gaan, nadat er tot afscheid gezoend was. Het laatste stuk was ook heel mooi, over een soort dijk met aan twee kanten moerassen en heel veel vogels. Zwarte ibissen o.a.
Om 15.00 uur waren we bij het centrum. We lunchten en gingen toen de tentoonstelling bekijken en de vogels en herten langs het water. Daarna wandelden we bijna een uur ons vergapend aan de vele watervogels; heel veel flamingo’s nu ook. Terug bij het centrum bekeken we een audiovisuele presentatie over Doñana en verplaatsten we de campers naar een plek op de dijk, waar we aan twee kanen uitzicht op het water hadden. Het was de hele dag prachtig weer, als dat zo doorgaat wordt het korte broeken weer.
Vrijdag 5 maart 2004
Toen we opstonden was het een beetje mistig. Af en toe probeerde de zon het,maar dan trok het ook weer dicht. Tijdens het ontbijt en daarna keken we naar de watervogels vlak onder ons raam. Allerlei eenden en waterhoentjes, reigers, aalscholvers, flamingo’s en een rietkleurige vogel met een scherpe snavel, die we niet kennen (thuis opgezocht: = een ralreiger). Voor de lunch bakten we pannenkoeken en daarna gingen de wandelschoenen aan. We liepen bijna 2,5 uur over de dijk (heen en terug ± 10 km). Om 16.30 uur waren we terug, heerlijk uitgewaaid. ’t Was niet zo warm als gisteren, maar erg goed weer om te wandelen. Tijdens het aperitief speelden we triominos en keken naar de vogels.
Zaterdag 6 maart 2004
Vanmorgen was de zon present en dat gaf prachtige kleuren over het water. Voordat we om 10.30 uur vertrokken maakte ik nog wat foto’s en daarna hobbelden en slingerden we over de dijk langs en door kuilen en gaten. We deden 1,5 uur over 32 km. Om 12.45 uur zagen we weer bomen en draaiden we een asfaltweg op. We tankten en vulden de watervoorraad aan. Om twee uur stopten we bij Carrefour in Sevilla voor de nodige boodschappen. Daardoor lunchten we pas om 15.30 uur (eerder kon niet, want het brood was op).
We reden door San Lúcar de Barrameda en kwamen allerlei verklede mensen tegen en straatbandjes. In Bonanza kwamen we midden in een carnavalsoptocht terecht.Het zag er allemaal heel gezellig uit. Om 19.20 uur parkeerden we in een bos met parasoldennen. De zon ging net onder en scheen er roze-oranje doorheen. Heel mooi.
Zondag 7 maart 2004
Rustdag vandaag. ’t Was bewolkt vanmorgen. Na het ontbijt wandelden we een goed half uur, koffie, gewassen. Lezen in de zon, lunch, lezen in de zon, thee. Aperitief binnen en een spelletje rummikub. We verplaatsten de campers na de lunch naar een wat rustiger zijpad, maar omdat we daar voor een hek stonden, verplaatsten we ze voor het avondeten naar de picknickplekken, waar het tot onze verbazing nog druk was, hoewel het al donker werd.
Maandag 8 maart 2004
Vannacht hoorde ik een uil roepen. Het is hier nu helemaal stil. Iedereen is vertrokken alleen wij vieren zijn hier nog. Na de koffie hingen we de rugzakken om en gingen wandelen. ’t Is hier prachtig. We liepen eerst een eind, waarbij we in een soort moeras terecht kwamen. Daarna volgden we een pad door het dennenbos, dat ons naar een vogelkijkhut bracht en vervolgens weer tussen de parasoldennen. Er bloeiden hele kleine wilde witte trosnarcissen. We lunchten in de schaduw van een grote den en liepen daarna verder te genieten. Om 15.00 uur waren we terug bij de campers, waar we ons in short op onze stoelen installeerden om te lezen.
Dinsdag 9 maart 2004
Vanmorgen was het grijs weer toen we opstonden. Na de koffie vertrokken we uit La Algaida en reden naar Sanlúcar de Barrameda. We bezochten daar het 5e bezoekerscentrum van het Doñana park in een oude ijsfabriek.
Daarna liepen we een eind langs de boulevard en besloten bij een van de restaurantjes te eten. De zon was er inmiddels dus zaten we buiten met uitzicht op zee. Het was heerlijk, lekkere witte wijn erbij en gezellig kletsen. Om 16.00 uur wandelden we verder over de boulevard en over het strand terug en daarna een beetje door het stadje.
We deden een paar boodschappen en reden de campers van de parkeerplaats bij de ijsfabriek naar een plek op het strand. We zetten onze stoelen buiten en dronken thee met uitzicht op het water, het strand en de gekleurde vissersbootjes.
Woensdag 10 maart 2004
Omdat we voor vandaag een boottocht op de Quadalquivir hadden geboekt vertrokken we om even over negen van onze plek op het strand van Sanlúcar. We moesten wachten, er was een technisch probleem. We liepen terug naar de campers om koffie te drinken. Eigenlijk zouden we om 10.00 uur vetrekken. Om 10.30 uur mochten we aan boord, maar het probleem was nog niet opgelost. Om 11.20 uur vertrokken we eindelijk. De Quadalqievir is heel erg breed. We zagen allerlei vogels langs de oevers en de meeuwen vergezelden het schip. We legden als eerste stop aan in “Poblado de la Plancha”, waar we eerder waren geweest, maar waar we nu uitleg kregen van de gids. Na een uur gingen we weer aan boord en voeren naar “Las Salinas”, waar we weer flamingo’s zagen. Op de terugweg werd er op de boot een film over Doñana vertoond. Het laatste stuk bleven we op het bovendek om lekker uit te waaien.
Om 15.00 uur waren we terug en lunchten op de boulevard bij “Restaurante Avante Claro”. Om 17.15 uur zaten we in de campers en reden naar Conil de la Frontera, een aardig stadje waar we weer aan het strand staan. We besloten een wandeling te maken langs het strand. Daarna speelden we triominos tot 22.00 uur, koffie en dan naar bed.
Donderdag 11 maart 2004
’s Morgens is het steeds heel grijs weer, maar in de loop van de dag wordt het steeds blauwer. Na de koffie liepen we Conil in, dat een heel leuk wit stadje blijkt te zijn. Tot lunchtijd dwaalden we er rond. Na de lunch zetten we onze stoelen in de zon en genoten (in korte broek en T-shirt). Aperitief en triominos bij Aki en Theo. Na het eten belde Annemarie ongerust op; waar we waren. Er waren aanslagen gepleegd op treinen in Madrid.
Vrijdag 12 maart 2004
’t Waaide vandaag hard. Vanmorgen zijn we eerst naar de markt geweest, die tegenover de campers was opgezet. Volgens Nico was het een “klere-markt”; dat klopte, er was alleen kleding te koop. Na de lunch lazen we wat en gingen daarna op het strand kijken naar het surf-vliegeren of vlieger-surfen, ik heb geen idee hoe het heet. Daarna wandelden we een eindje en zochten de route voor de terugweg uit. Na een aperitief en een spelletje triominos liepen we door de gietregen naar Hostal La Posada, waar we heerlijk hebben gegeten. Het is nu 22.30 uur, we zijn net terug en het hoost nog steeds. We hebben de kachel aan gedaan om jassen en broeken te drogen.
Zaterdag 13 maart 2004
Bewolkt en regenachtig vanmorgen. Nadat we koffie hadden gedronken bij Theo en Aki, zeiden we elkaar gedag en vertrokken we om 10.00 uur uit Conil. We kozen een route over de kleine wegen, deden boodschappen in Paterna de Rivera, waar ik een heel mooi tafelkleed met servetten kocht. Om 13.00 uur lunchten we een paar km. voorbij Villamartin. De zon scheen gelukkig weer. We zagen onderweg prachtige mimosabomen, maar vooral veel olijfbomen in een mooi bergachtig decor.
Om 18.00 uur stopten we bij Las Presas Martin Conzalo, een schitterende plek bij een groot stuwmeer. We staan op een soort weitje omzoomd door rotsen en met uitzicht (aan de open kant van de wei) op het meer. Er staat nog een camper (een heel praatgrage, beetje ordinaire Engelsman). We strekten onze benen even, kookten en aten en lazen nog wat.
Zondag 14 maart 2004
Om 9.45 uur namen we afscheid van onze engelse buren en reden over kleine wegen richting het noorden. Tot de koffiepauze scheen de zon en hadden we prachtige uitzichten in de Sierre Madrona. Boven op de Puerta de Val de Repisa dronken we onze eerste kop koffie buiten, maar de tweede binnen omdat de zon schuil ging. Dat was een beetje fris op 850 m. hoog. Bij de Puerto de Niefle was het uitzicht prachtig, beetje zon en nevel in een groot dal, het Valle de Alcudia. We zagen er ooievaars in olijfboomgaarden en veel schapen en koeien. We deden een paar boodschappen bij Carrefour in Puertollano, tankten en stopten om kwart over een voor de lunch in Coral de Calatrava (langs de witte muur van het kerkhof). Toen vergisten we ons in de weg en kwamen op een smalle, heel slechte weg terecht, die doodliep op de rivier. Terug dus (± 30 km te veel gereden), maar we zagen onderweg mooie vogels: patrijzen, gaaien met blauwachtige staarten en een fazantenhen, die bijna tegen de voorruit vloog. We klommen omhoog over een weg, waar wilde rozemarijn groeide en we stopten voor thee bij het Embalse Torre de Abraham, waar we ook nog wat water meenamen uit een bron.Om 18.10 uur stopten we in Villamiel de Toledo. Daar staan we nu aan een soort boulevard (niet langs het strand, maar langs de weilanden). We liepen even door het dorp en fotografeerden een grazend paard, een kudde schapen en kletsende mannen op een bank (allemaal voor de kerk). We aten terwijl de ondergaande zon alles in een oranje gloed zette en de vleermuizen een vliegshow vlak voor ons raam gaven.
Maandag 15 maart 2004
Om 9.30 uur vertrokken we met zon uit Villamiel en begonnen richting Avila te rijden door een schitterend parasoldennenbos. We hadden geluk: de gasfles was vannacht leeg geraakt en we kwamen langs een repsol-voorraad depot, waar net een wagen aan het laden was. We ruilden de lege fles voor en volle, betaalden en daarna ging het hek weer op slot. Teven elven dronken we koffie op een fantastische plek aan het water van de Embalse de Burguillo blak bij de brug. We reden vandaag heel grote stukken door een bijna kaal berglandschap met het grootste deel van de dag uitzicht op de besneeuwde toppen van de Sierre de Guadarrama. Om 18.00 uur parkeerden we bij het Monasterio de Veruela, een bijzonder gebouw om te zien.
Dinsdag 16 maart 2004
Voor we vertrokken bezochten we het Monasterio. Prachtig! Schitterende zuilengalerij, heel mooie kerk en kloosterzalen en alles bijzonder goed bewaard gebleven. De route vandaag was niet echt heel mooi, behalve het laatste stuk. De weg tussen Zaragoza en Lleida was druk en saai. Het enige aardige waren de bermen vol witte bloemen. We lunchten aan de oever van de Ebro. Wat ook opviel en waardoor er bijna geen kleur in het landschap was, is dat de aarde hier niet, zoals in het zuiden rood is, maar grijs/wit. Om 15.30 uur reden we door Ponts; een plaats met smalle straten. Nico moest uitwijken voor een vrachtwagen en raakte toen bijna een trottoir, daardoor slingerden we een beetje. Er kwam achter die vrachtwagen een politiewagen langs. Even later was die achter ons met z’n sirene. Nico moest blazen, maar er was natuurlijk niets. Gelukkig mochten we doorrijden zonder boete. Daarna werden we opgehouden door werkzaamheden om een weg door de bergen te maken. Uiteindelijk zagen we de sneeuw op de Pyreneeën. We staan nu in Matemate op een rustige plek tussen de resten sneeuw.
Woensdag 17 maart 2004
Vanuit onze plek in de sneeuw slingerden we door een heel lange, smalle, hoge kloof omlaag. We lunchten vandaag voor het eerst deze vakantie buiten. Om 14.00 uur stonden we bij Narbonne accessoires voor de deur, om daar even rond te neuzen. Daarna reden we langs de wijnranken en de cederbomen door het voorjaar. De bomen hebben hier een heel lichtgroen waasje.
Om 17.30 uur stopten we bij Le Routier 7/Sete in Bouzigue na verscheiden mislukte pogingen om een plekje te vinden. Er waren flamingo’s in het water achter het restaurant. ’t Zal wel onrustig slapen, we staan bij tientallen vrachtwagens en vlak langs de weg. We aten heerlijk, hielpen een stel Duitsers met het menu en maakten kennis met Marie en Bernard en hun neef, die ons uitnodigden voor het dejeuner morgen. Dat hebben we afgewimpeld, omdat we naar Willy en Paul moeten.
Donderdag 18 maart 2004
Voordat we vertrokken van onze toch wel een beetje rumoerige plek, fotografeerde ik de flamingo’s, die nu heel dicht bij waren. De zon liet verstek gaan. We lunchten op een aire de service in Les Mages, met uitzicht op de bergen. We zagen onderweg bloeiende mimosabomen en prunus. We reden door allerlei leuke dorpen en stadjes tot we om 14.30 uur in Vals les Bains stopten. We parkeerden onderaan de rue Des Prades net boven het park en klommen naar boven. Paul en Willy stonden al op de uitkijk. ’t Was gezellig, we dronken (veel) wijn en aten heerlijk, nadat we kennis hadden gemaakt met Mitchel, de kleinzoon van Henny van Oom Cor, die hier bij een wielerclub is. Om 23.10 uur liepen we naar beneden om in de camper te gaan slapen.
Vrijdag 19 maart 2004
Paul kwam ons vanmorgen om 9.00 uur ophalen voor het ontbijt. Vlak voordat we naar boven wilden rijden, hadden gemeentewerkers een witte streep en het woord “stop” op straat gespoten aan het begin van de rue des Prades. We konden dus niet naar boven voordat het droog was. Van boven waren er ook twee auto’s gekomen, dus het werd nog gezellig op het kruispunt. Na het ontbijt werkten Willy en ik een beetje aan het familieboek en Paul en Nico gingen wandelen. Toen ze terug waren dronken we koffie op het terras en daarna namen we afscheid van Mitchel en Willy en Paul. We kochten bij de boekhandel een nieuwe Guide des aires de services en reden daarna om 12.00 uur weg uit Vals. We lunchten aan de Rhône en zagen daarna onderweg enorm veel fruitbomen, die in bloei stonden. Om 18.30 uur parkeerden we bij Domaine des Souchons in Villie Morgon. We werden heel erg aardig ontvangen en toen we wijn wilden moesten we natuurlijk proeven. Dat werd een gezellig uurtje. We kregen uiteindelijk twee aangebroken flessen wijn mee om op te maken bij het eten. Kopen kon wel tot morgen wachten.
Zaterdag 20 maart 2004
Toen we wijn gingen kopen, was de eigenaar met nog iemand in het proeflokaal. Er werd meteen weer ingeschonken! Nico moest rijden en nam dus niets, maar ik had dus om 9.00 uur al een glas rode wijn. Dat gaat me toch te ver.
We vertrokken om 9.30 uur, ’t was grijs weer. Af en toe spetterde het. We reden de route des Grand Crues (Meurseult, Volnay, Beaune, Nuits Saint Georges etc.). Om 13.00 uur lunchten we bij een Campanille in Dyon, daarna vervolgden we onze weg terwijl het heel hard waaide. Om 18.15 uur waren we weer heelhuids thuis.